هوش مصنوعی: ای دل و دیده، خاک زیر پای تو، جوهر جان من است و رشته وجودم به تو وابسته است.

هوش مصنوعی: رنگ پوست من به خون دل تغییر کرده است تا مانند پایی که زیر نعلین می‌نشیند، در برابر آسیب‌ها از خود محافظت کنم.

هوش مصنوعی: بی‌وفایی تو باعث شد که دل من بی‌قرار شود، زیرا همچنان که نعلین به پا می‌شود، تو نیز در دلم جا گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر به خاک نعلینت دسترسی ندارم، گرد و غبار نعل اسب تو برایم کافی است.

هوش مصنوعی: در مسیر تو من با کمال افتادگی و احساس حقارت پیش می‌روم، گاهی بر اسب سوار می‌شوم و گاهی بر شتر، فقط برای اینکه بتوانم در خدمت تو باشم.

هوش مصنوعی: مجنون در جایی که لیلی قدم گذاشته، ایستاده و به یاد او می‌اندیشد. این مکان، نخستین جایی است که شتر لیلی پا گذاشته است و برای مجنون یادآور لحظات عشقش به اوست.

هوش مصنوعی: ای کاش سرزمینی که در آن سکونت داری، یا جایی که تو در آن حضور داری، برایم خوشایند باشد.

هوش مصنوعی: هر جا که از کنارت عبور کنی، مانند نسیم بهاری نخواهد وزید، مگر اینکه بویی از مشک و عطر دلپذیری همراه داشته باشی.

هوش مصنوعی: زمینی که زیر پاهای تو قرار داشت، به گونه‌ای است که خاک نعلین آن، سایه‌سار عرش الهی به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: ریگ عادی و بی‌ارزش به نظر اهل نظر زیباتر و باارزش‌تر از گوهر و جواهرهای خرد شده است.

هوش مصنوعی: رود با سنگریزه‌هایش به دریا طعنه می‌زند و در دلش احساساتی دارد که به ظاهر نمی‌تواند نشان دهد.

هوش مصنوعی: خاک سرزمین تو که با گل‌های تو درهم آمیخته، باعث زینت و زیبایی زمین شده است.

هوش مصنوعی: هر گیاهی که از آن زمین رشد می‌کند، عطر و خوشبویی مانند نافه یاس را برمی‌افزاید.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توان به چیزی که از ریشه‌های ناپاک و زشت برخاسته، افتخار کرد؛ حتی اگر ظاهری زیبا داشته باشد.

هوش مصنوعی: جایگاه گلستان تو که مانند کعبه است، مکانی مقدس و حریم پاکی و پاکیزگی می‌باشد.

هوش مصنوعی: کیست که دلش از غم رهایی یافته و شوق زیارت خانه‌ی کعبه را در دل دارد؟

هوش مصنوعی: یک بنده با چهره‌ای غبارآلود به سوی آن باغ و مکان مقدس سجده می‌کند.

هوش مصنوعی: چه کسی با اشک و خون دل، چهره‌ها را از غبار سفر شستشو داده است؟

هوش مصنوعی: در پیش آن مکان روشن که بر خاک افتاده، سر خود را به خاک می‌سایم.

هوش مصنوعی: چه کسی است که در میان منبر و قبر، صد بار جیب خرقه صبرش را چاک کرده است؟

هوش مصنوعی: اشک‌های من حاکی از غم و اندوهی است که از دوری آن مکان بهشتی در چشمانم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: چه کسی بود که به خاطر روزگاری بهتر، با امیدواری زیاد اما بی‌چیزی به سوی زندگی حرکت کند؟

هوش مصنوعی: در مکانی که زینت و زیبایی خاصی دارد، چهره‌ام را به سوی آن دل‌برانه نگه داشته‌ام و دستانم را به علامت درخواست و نیاز بر سینه‌ام گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: هر لحظه به معنایی از سخنانی که بی‌اساس و پر از لاف و ادعا هستند، اشاره می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای نبی خدا، سلام بر تو! پیروزی و کامیابی تنها در دست توست.

هوش مصنوعی: به دیدن تو آمده‌ام، لطفاً پاسخی به من بده. آیا نمی‌خواهی مرهمی برای دل زخمی‌ام باشی؟

هوش مصنوعی: یک سلام از تو برای من به اندازه‌ی همه‌ی احترام و مقام‌ها کافی است.

هوش مصنوعی: با اشتیاق و محبت می‌خواهم تو را به آغوش بگیرم، پس دستت را از یم آن لطافت بیرون بیاور.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی تو چنان مرا دچار خود کرده است که دیگر نمی‌توانم به چیزی غیر از تو فکر کنم. لطفا چهره‌ات را به من نشان بده، همچون چهره‌ای که به سرزمین یمن تابیده است.

هوش مصنوعی: وقتی تو با دید باز و آگاهی به باغ زیبایی‌ها می‌نگری، مانند نرگسی می‌شوی که به خاطر سرمه‌کاری‌اش، ما زاغ‌ها را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: به سمت من توجه کن و با لطفی که داری، نگاهی مهربانانه به من بینداز.

هوش مصنوعی: عشق و محبت را از حقیقت زندگی نمایان کن، تا جان را سیراب و دل را قوی و پرانرژ کند.

هوش مصنوعی: به صدای ناله‌هایم گوش کن و درباره‌اش صحبت کن، به چشمانم که پر از اشک است نگاه کن و لبخند بزن.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام به خاطر حوادث ناخوشایند تلخ شده است، اما از لذت‌های شیرین و دلپذیر هم بی‌نصیب نیستم.

هوش مصنوعی: لب‌هایت را حرکت بده و برای من شفاعت کن، به گناهان و کارهای نیکویم نگاه نکن.

هوش مصنوعی: اگرچه من در مسیر تو نرفته‌ام، اما هنوز از گناهکاران مسلمانان تو هستم.

هوش مصنوعی: در زیر بار گناهان سنگین مانده‌ام و اگر کمک نکنی، ممکن است از پا بیفتم و شکست بخورم.

هوش مصنوعی: به من رحم کن و چون فقیرم، دستی به کمکم دراز کن.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم به تو دسترسی پیدا کنم، وقتی که من در راه تو به این اندازه کوچک و حقیر هستم؟

هوش مصنوعی: برتری و بلندمرتبه بودن در بالاترین مقام‌ها هیچ ارزشی ندارد، اگر این مقام با انسانیتم و راهی که می‌خواهم پیش بگیرم در تضاد باشد. ترجیح می‌دهم در راه راست و درست باشم هرچند که از نظر اجتماعی در مرتبه پایین‌تری قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: زمانی که عرش و آسمان مانند زمین فرو افتاد، به خاطر محبت و ارادت تو، آنچنان که دستش به پای تو رسید.

هوش مصنوعی: رحمت و نعمت‌های روحی و معنوی از وجود خالص و پاک تو سرچشمه می‌گیرد و همه موجودات، از بالاترین عرش تا پایین‌ترین زمین، وابسته به تو هستند.