هوش مصنوعی: انسانی که پرهیزگار است، وقتی نفس خود را به خوبی می‌شناسد، برای محافظت از خود در برابر بدی‌ها و خواسته‌های نادرست، تدابیری می‌اندیشد.

هوش مصنوعی: زمانی گذشت که او همیشه در برابر حقیقت قرار داشت و همچنان تحت حمایت پروردگارش بود تا از آزار و ملامت دیگران در امان بماند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از جنس نقص و کمبود به وجود آمده، نشانه‌ای از ناتمامی در وجود خود دارد.

هوش مصنوعی: اگرچه در عقیده‌ی صاحبان تفرید (تأکید بر یگانگی خدا) درخواست‌هایی مطرح می‌شود، اما حقیقتاً همه چیز به یکتایی و وحدت باز می‌گردد.

هوش مصنوعی: همه کارها، چه نیک و چه زشت، به طور مستقیم و بدون واسطه به خداوند نسبت داده می‌شوند.

هوش مصنوعی: اما از آنجا که در ادب و فرهنگ صحیح، نسبت دادن کارهای بد به حق تعجب‌آور است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در مورد خوبی و کمال می‌بیند، از جمله کارهایی که انجام می‌دهد، مربوط به این دسته از فعالیت‌ها است.

هوش مصنوعی: انسان باید در دل خود از خواسته‌ها و امیال شخصی خالی شود تا بتواند به حقیقت و معنای واقعی زندگی نزدیک‌تر شود. در این حالت، وجود او به نوعی محافظتی برای درک عمیق‌تری از حقیقت‌های موجود تبدیل خواهد شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که روح و نفس انسان از وجود و عملکرد خود به صحبت می‌آید و این ارتباط مستقیم و بی‌واسطه با حقیقت الهی دارد. در واقع، آنچه انسان از درون خود با دیگران به اشتراک می‌گذارد، در واقع تجلی وجود و حقیقتی عمیق‌تر است.

هوش مصنوعی: برای اینکه در کارها فساد و اختلالی پیش نیاید، باید از فریب و خودبزرگ‌بینی نفس خود دوری کنیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی به ریا و خودبزرگ‌بینی گرفتار شود، به زودی در نامه عملش نشانه‌های تکبر و غرور خواهد نوشت.