هوش مصنوعی: شیخ در برابر مردم، خود را عالم به معارف پنهانی نشان داده است.

هوش مصنوعی: چشم‌ها را بسته و لب‌ها را سکوت کرده‌ام، نفس‌ام از گفتار و صدا جدا شده است.

هوش مصنوعی: پای خود را در دامن کشیده‌ام و دست در جیب کرده‌ام، به این معنی است که به مکانی پنهان و دور از دسترسی رفته‌ام.

هوش مصنوعی: من بر این دنیا تأثیر گذاشته‌ام و در بالاترین نقطه‌ی وجود، اقامت گزیده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر فقیری از دور به حرکت درآید، او را مریدی می‌پندارند که دزدیده شده است.

هوش مصنوعی: از دور باش تا به عمق دریا نروی و رازهایش را کشف نکنی و به ساحلش بازنگردی.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که انسان روحانی و عارف، علی‌رغم مشکلات و ناامیدی‌هایش، در دنیایی از خیالات و آرزوها غرق شده و به نوعی در مسیر امیدواری و آرزوهای نیک زندگی می‌کند. او شاید در واقعیت دچار چالش‌ها و سختی‌هایی باشد، اما در ذهن و دل خود به رویاها و امیدها دل خوش کرده است.

هوش مصنوعی: گاهی انسان به خاطر فکر و نگرانی‌هایش گرفتار می‌شود؛ مثل زمانی که در فکر همسرش است و در عین حال با اندوه فرزندش نیز دست و پنجه نرم می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی انسان به فکر ساختن و آبادانی خانه و زندگی‌اش می‌افتد و با اراده و استقامت تلاش می‌کند.

هوش مصنوعی: گاه به دکان و بازار رفته و کار می‌کنم تا بتوانم به دنبال تحصیل و کسب درآمد باشم.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات با تخمین و حدس به مقایسه هزینه‌های حمام و آسیاب و خراسان می‌پردازند.

هوش مصنوعی: گاهی در دل زمین، آب چاه‌ها و قنات‌ها به قدری فرو رفته که زمین برای زراعت و کشت محصولاتی همچون غلات و سبزیجات آماده می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات انسان به خاطر خواهش‌های نفسانی‌اش، از راه راست و اصول صحیح زندگی فاصله می‌گیرد و از قوانین الهی و شرع خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که از تلاش و اراده پایین است، در دنیای خیالات بی‌محتوا و بی‌ارزش غرق شده است.

هوش مصنوعی: او به زن و دخترش نگاه می‌کند و هر کدام را به‌طور جداگانه در آغوش گرفته است.

هوش مصنوعی: پدر دستش را به زیر چانه پسرش می‌زند تا بوسه‌ای شیرین از او بگیرد.

هوش مصنوعی: او در این کار و دنیا به خود بزرگ‌ بینی افتاده و گویی در جایگاه خاصی نشسته است.

هوش مصنوعی: دل او همواره در ذکر و یاد خداست، اما زبانش ساکت است. تا وقتی که آن لب‌هایش آرام گیرد، جانش در التهاب و شور و شوق به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: ذکر خدا را به طور پنهان بیان می‌کند و مسیر دین را به صورت زیرپوستی دنبال می‌کند.

هوش مصنوعی: انسان باید یاد خدا را با قلبی خالص و با همان صداقت و صفایی که در درون خود دارد انجام دهد، نه به طور زبانی و ظاهری مانند افرادی که به خاطر ریا و نمایش این کار را می‌کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا صحبت از افرادی می‌شود که به دلیل نادانی و بی‌خبری، از راه صحیح و منطقی خود منحرف شده‌اند. این افراد به نوعی در زندگی یا فکر خود دچار خطا و اغتشاش هستند.

هوش مصنوعی: در اینجا، موضوع یادآوری و یادکردن مطرح است و سوال این است که چه چیزی را باید یاد کرد و کسانی که این کار را انجام می‌دهند چه کسانی هستند. به عبارت دیگر، به این فکر می‌کند که این یادآوری‌ها چه معنایی دارند و چه کسانی به این یادآوری‌ها مشغول هستند.

هوش مصنوعی: یک باطن که شبیه خانه زنبور است، با فضولی‌های دیگران در هم می‌آمیزد و دچار آشفتگی می‌شود.

هوش مصنوعی: هر وقت خاطره‌ای مانند زنبوری به جان آدم می‌نشیند و درد و رنج را به او منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: زخمی که بر پا می‌خورد از همه طرف می‌رسد و دردی که به انسان وارد می‌کند، بدون هیچ گونه کم و کاستی است.

هوش مصنوعی: نه لباس و زینتی از تقوا دارم، و نه حفاظی از عصمت و پاکی.

هوش مصنوعی: او زخم‌هایی را تحمل کرده، اما به نظر می‌رسد که روحش افسرده است و از دردهای خود بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: صبح، هنگامی که خورشید طلوع کند، غم و اندوه از دلش دور می‌شود.

هوش مصنوعی: درد زخم‌ها در دل و جان او نمایان می‌شود و او از غم و اندوه نابود می‌گردد.

هوش مصنوعی: کسی که وسواس دارد، در حقیقت از یاد خدا غافل است و آن کسی که به ظاهر بزرگ و فربه می‌رسد، در باطن به ضعف و آماس دچار است.

هوش مصنوعی: اگر ذکر را با صدای بلند و به صورت ظاهری بگوییم، این کار واقعاً اثر مثبتی ندارد و به جای اینکه داروی شفابخشی باشد، می‌تواند مضر و کشنده باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه زبانش بسته است و نمی‌تواند دربارهٔ موضوعات مهم صحبت کند، اما نشانه‌هایی بر روی آن وجود دارد که به چیزهای مهم اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: سکوتی عمیق و نوعی خضوع را به تصویر می‌کشد؛ فردی که به آرامی نگاهش را پایین انداخته و لب‌هایش بسته‌اند، نشانه‌ای از فروتنی و درون‌گرایی به نمایش می‌گذارد. حالت سر نیز نشان‌دهنده تأمل و اندیشه‌ای عمیق است که بر سینه و دوش او سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: اینجا پر از ن cries و سر و صداست و من در دل این فریادها، یاد دعاهای پنهانی را در ذهن دارم.

هوش مصنوعی: روز تا شب به یاد خدا مشغولم و ذکر او را از دیگران پنهان می‌کنم.

هوش مصنوعی: اما در جایی که عقل دخالت دارد، این رفتار پنهان نیست بلکه نشان دادن است.

هوش مصنوعی: هرچند از یک نشانه عبور کرد، اما بر پا دوصد نشان دیگر وجود دارد.