هوش مصنوعی: گرسنگی و نیاز به غذا بخشی از سفر سالکان به سوی حقیقت است و این از روش‌های عارفان آگاه به رازهای وجود است.

هوش مصنوعی: گرسنگی یک سالک به اختیار خودش است، اما گرسنگی یک عارف از روی نیاز و اضطرار است.

هوش مصنوعی: پیمانِ زندگی می‌خواهد که انسان از دلخوشی‌ها و لذت‌های دنیوی فاصله بگیرد و به هدف‌های روحانی و معنوی خود بپردازد. این شیوه زندگی می‌تواند به او کمک کند تا به آرامش و بالندگی درونی دست یابد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دلش با شادی و خوشی همراه نباشد، نفس او هم به دنبال استقامت و سرکشی نمی‌رود.

هوش مصنوعی: اگر راهی آغاز شود، در نهایت به هدف خود خواهد رسید و وقتی به هدف رسید، آرامش پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: مرد عارف زمانی که طعم نزدیک شدن به خدا را چشید، دیگر نه به خوردن غذا علاقه‌مند شد و نه به نوشیدن.

هوش مصنوعی: طعم و نوشیدنی او چه اهمیتی دارد، چون او همیشه در حقیقت غرق است و با حقیقت رابطه‌ای نزدیک دارد.

هوش مصنوعی: لقمه‌ای از سفره‌ای که او را سیر می‌کند می‌بینی و نوشیدنی از چشمه‌ای که او را سیراب می‌سازد.

هوش مصنوعی: روح او در نور و تجلی الهی پر از آرامش و تسلی ابدی است.

هوش مصنوعی: نیاز به خوراک و سیر شدن ناشی از گرسنگی است، اما خداوند هیچ نیازی ندارد. خودت قضاوت کن که چه چیزی کم دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد صمد را توصیف کند، باید بدانید که او قابل توصیف نیست و هیچ چیز نمی‌تواند او را محدود کند.

هوش مصنوعی: توصیف خلأ و پرانتز خاص وجود است و زیبایی او از رحمت الهی نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر رحمان وجودی ندهد، آن‌گاه این دنیا از معنا و مفهوم وجود خالی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: وجود رحمان به طور طبیعی و ذاتاً وجود دارد، بنابراین نمی‌تواند به هیچ‌گونه خالی از وجود باشد.