هوش مصنوعی: سکندر با اراده و تصمیم جدی برای پیدا کردن آب حیات، به عبور از تاریکی‌ها و چالش‌ها می‌رود.

هوش مصنوعی: در دشت وسیع و هموار، سپاهیان و سواران به‌راحتی و با اعتماد به نفس می‌تازند و در آنجا گام می‌زنند.

هوش مصنوعی: هر جا که می‌رفتی، از سمت چپ و راست، روی زمین پر از سنگریزه بود.

هوش مصنوعی: او به سوی لشکر رو کرد و گفت: ای کسانی که در ظلمت راه گم شده‌اید.

هوش مصنوعی: در مسیر نزاع و دشمنی توقف کنید و از این موانع کوچک درس بگیرید و بهره‌مند شوید.

هوش مصنوعی: این همه جواهر و ثروت وجود دارد، پس چرا دامن و جیب خود را از این نعمت‌ها پر نکنید؟

هوش مصنوعی: هر کس که به امید و آرزوهای برآورده‌نشده‌اش دچار حسرت شده، باید بداند که به خاطر چه اشتباهاتی به این وضعیت رسیده و در نهایت، آنچه را که می‌خواسته، به دست نیاورده است.

هوش مصنوعی: کسی که آتشی را روشن کرده، خود را در آن می‌سوزاند و به نوعی دائمی می‌سوزد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در مورد اسکندر شک و تردید دارد، نمی‌تواند آن داستان را به‌راحتی قبول کند.

هوش مصنوعی: می‌گوید که چه کار بیهوده‌ای است این سخن که هر کس چیزی را گفته، آن را از تجربه خود با باد پیموده است. یعنی کسانی که فقط حرف می‌زنند بدون تجربه واقعی، سخنانشان ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: زیر پای اسب، سنگ‌ریزه‌های قیمتی و عتیقه‌ای وجود دارد که در راه به آن‌ها نگاه می‌شود و صدایشان را می‌شنوی.

هوش مصنوعی: از آن مکان، دست خالی از جحد و انکار، رهایی یافته است.

هوش مصنوعی: آن کسی که آیینه سکندر است، جانش در آن منعکس شده است.

هوش مصنوعی: هرچه از او شنید، به آن اعتقاد داشت و هر چیزی که در توانش بود، از آن بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: سریعا با آن سنگ‌های باارزش، آستین، دامن و کیف خود را تزیین کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که راه تاریکی را بستند، نور خورشیدشان از نزدیکی درخشید.

هوش مصنوعی: رنگ‌ها از یکدیگر جدا شدند، مانند جدایی گوهر از سنگ و سنگ از گوهر.

هوش مصنوعی: وقتی که به سنگریزه‌ها نگاه کردند، متوجه شدند که در واقع همانند لعل و مرجان هستند.

هوش مصنوعی: از چشمانم اشک‌هایی مانند سیلی می‌ریزد و هر آه و ناله‌ای که می‌زنم، نشان از حسرت و غم عمیق من دارد.

هوش مصنوعی: شخصی که دوستش را نیش زده، از او می‌خواهد که چون از این گنجینهٔ ارزشمند بیشتر ندارم، دست از آزار بردارد.

هوش مصنوعی: برای سفر، هزینه‌هایی چون کیسه، مشک و جوراب بر الاغ‌ها صرف می‌شود تا غذای مورد نیاز و نوشیدنی تهیه شود.

هوش مصنوعی: ای کاش می‌توانستم به طور کامل از این روزها و مشکلات خالی شوم و دل را از این درد و غم پر از زیبایی‌ها و ارزش‌ها کنم.

هوش مصنوعی: اسکندر گفت که هنوز تاریکی سایه افکنده است و این خبر را با من در میان بگذارید.

هوش مصنوعی: اگرچه آن خبر خوشایند بود، اما هیچوقت به خوبی دیده نشده است که چقدر تأثیرگذار است.

هوش مصنوعی: اما یکی دیگر نیز به گریه افتاده بود، چرا که آه و نالهٔ نفس و وسوسه‌های شیطان در زندگی‌ام اثر گذاشته و راهی برای من باز کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من از شدت غم و اندوه، به چشمانم خاک ریختم و به سخن حق گوش نکردم.

هوش مصنوعی: ای کاش برای آزمایش و امتحان، مقداری از آن ذخیره را صرف می‌کردم.

هوش مصنوعی: تا حالا زمان من به هدر رفته و تو هیچ آسیبی ندیدی که این‌گونه وقت مرا تلف کرده‌ای.

هوش مصنوعی: ای کاش که اگر در زندگی‌ام گوهری نداشتیم، هیچ‌گاه قدرت سکندر را انکار نمی‌کردم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از آن اشتباه دور بودم، در پوشش خجالت و ترس نبودم.