هوش مصنوعی: یک پهلوان از دلیران عجم در حال دور زدن به دور کعبه قدم می‌زد.

هوش مصنوعی: نگاه کسی که اشک می‌ریزد، بر روی زمین افتاده و پیراهنش را دریده است.

هوش مصنوعی: این شعر به دعوت به توبه و طلب بخشش از خداوند اشاره دارد. شاعر از خداوند می‌خواهد که انسان‌ها را درک کند و به آن‌ها فرصت جبران و اصلاح بدهد. این نوحه به عمق احساسات و دغدغه‌های انسانی در مواجهه با گناهان و نیاز به عذرخواهی پرداخته است.

هوش مصنوعی: اگرچه مرتکب گناه شده‌ام، با این حال به خاطر لطف و رحمت خود، مرا مورد بخشش قرار می‌دهی.

هوش مصنوعی: پهلوان به شدت ناراحت و شکست‌خورده است و در دل به خداوندی که مکه و بطحا را خلق کرده، شکایت می‌کند.

هوش مصنوعی: لطفاً کاری نکن که این فرد به مشکل بیفتد یا اگر هم مشکلی برایش پیش آمد، تقصیر را به گردن من نیندازید.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر ترس از تو درخواست کند، مردی که از درد فراق رنج می‌برد، نمی‌تواند این بار غم را به قبرش ببرد.

هوش مصنوعی: اگر چنین پهلوانی در میان همرزمان نباشد، نباید انتظار داشت که از آن‌ها (دوستان) یاری ببینی.

هوش مصنوعی: هر کس که از نور الهی بویی حس کند، مجذوب حقیقت و معنویت خواهد شد.

هوش مصنوعی: نگذار که رشته صحبتش از دستت برود، زیرا این رشته همانند مویی در میان یک طناب کلفت است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به تنهایی برود، مانند آن گوری که به سفر می‌رود، به زودی با درد و رنج باز خواهد گشت.