هوش مصنوعی: آیا بوی بهار از باد بهشتی یا نسیم بهار می‌آید، یا اینکه این عطر خوش، بوی مشک تاتار است؟

هوش مصنوعی: این برگ گل نیست؟ چه چیزی بر چهره معشوق جلوه‌گری می‌کند؟ آیا این شاخ بنفشه است؟ این که طره موهای یار نیست.

هوش مصنوعی: باغ مانند بهشت پر از زیبایی‌ها و نقش‌های جذاب است و خاک آن مانند رنگین‌کمان، پر از نقش و نگارهای زیباست.

هوش مصنوعی: لاله به نرگس درون جام عقیقین نگاه می‌کند و این سوال را می‌پرسد که چرا نرگس با وجود زیبایی‌اش همچنان در حال رنج کشیدن است و حالتی جذب و غمگین دارد.

هوش مصنوعی: گل رنگ های مختلف و زیبایی دارد که هر یک نشان دهنده هنر و ظرافت خاصی هستند. به همین ترتیب، زاب (غالباً اشاره به نهر یا آبشار) نیز با هزاران نقش و طرح نرم و لطیف به سلیقه و زیبایی گل ها می‌افزاید و تصویرهای جذابی بر روی آنها ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: گل لاله‌ای که در باغ تو شکفته، گویا هم‌چون جعبه‌ای از عطر و خوشبوئی است، اما آیا واقعاً عطری در کار است یا این زیبایی و نقش و نگاری که می‌بینی فقط به خاطر چهره و صورت است؟

هوش مصنوعی: جهان از زیبایی بهار بهشتی به نظر می‌رسد. ای خدا، این چه دنیایی است و این چه بهاری است؟

هوش مصنوعی: باغ کمی از باغ‌های بهشت را نشان می‌دهد و شاخه‌های آن داستان‌هایی از لباس‌های فرشتگان را روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: بلند شو، چون بوی خوش گل نسترن به مشام می‌رسد. بلند شو، چون بر شاخه‌ها، گل یاسمن شکوفا شده است.

هوش مصنوعی: خاک دوباره شاداب شد و آتش گل از دمی که باد به آن دمید، به فکر و خیال افتاد.

هوش مصنوعی: نسیم سبب شده که روی آب، به شکل‌های گوناگون، تغییراتی ایجاد شود و در عین حال، زلف‌های چتریِ بنفشه هم به طرز زیبا و شکسته‌ای جلوه‌گر شده‌اند.

هوش مصنوعی: گل لاله دوباره در ظرف آبی که دارد زندگی می دهد، به نمایش درآمد و گل نرگس هم که شاداب و سرمست است، دوباره در مرتع ظاهر شد.

هوش مصنوعی: چهرهٔ لاله به خاطر دوری و شتابی که آورد، سرخ و متعهد شد.

هوش مصنوعی: نرگس با نگاهش مثل یعقوب، که وقتی بوی پیراهن یوسف را شنید، دلتنگی و شوقی در دل من ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: شاخ بی‌برگ دیگر زینت ندارد، اما بلبل خاموش دوباره زبان به سخن گشود.

هوش مصنوعی: قدرت خدایی تو را حفظ کند تا زمانی که به باغ زیبایی بروی و در آنجا آرام بگیری.

هوش مصنوعی: باد بهاری آمد و خبر از گل‌ها آورد، ابر نیز برای تقدیم به او جواهراتی به همراه داشت.

هوش مصنوعی: گلی‌ها با او پیمان بسته‌اند، نرگس‌ها به پیش آمده و تاجی از طلا آورده‌اند.

هوش مصنوعی: شاید شاخ بنفشه در باغ تو باشد که گویی دوباره سر زلف‌ها به سوی یکدیگر می‌خرامند.

هوش مصنوعی: در باغ لاله، گلی که هنوز نیمه باز شده است، به دلیل تأثیر حنا (رنگ قرمز) نمی‌تواند به خوبی خود را نمایان کند. تنها زمانی می‌تواند خودش را نشان دهد که از این رنگ رها شود.

هوش مصنوعی: شاید باد، گل‌های خوشبوی تبت را منتشر کرد و ابر هم، نرگس‌های شوشتر را به همراه آورد.

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوید که من از بید پرسیدم که چرا خنجر را کشیده‌ای، و بید پاسخ داد که تو نمی‌دانی، چرا که چنار نیز دستش را به سوی بید دراز کرده است. این کنایه به وضعیت دشواری و التهاب بین دو طرف است.

هوش مصنوعی: باد که نیست مثل نسیم خوشبو و دلپذیر ختا، بویی از وجود و حضور محبوب ما ندارد.

هوش مصنوعی: به بالاترین مقام و منصب دست یافته است، و سزاوار رهبری و رکن دین می‌باشد. فردی که در آسمان خوشبختی قرار دارد و برتری او برای همه واضح و روشن است.

هوش مصنوعی: این مکان بالاتر از اوج آسمان است و بخشش آن گستره‌ای وسیع‌تر از دریا دارد.

هوش مصنوعی: عقل انسان در زمانی که نیاز به همراهی و نظارت دارد، ناتوان است و در لحظه‌های خطر و چالش، چرخ زندگی از او شکست‌خورده و ناتوان می‌شود.

هوش مصنوعی: ای دل پاک تو دانشی شفابخش پیدا کرده‌ای، ای دست بخشنده تو به عادت خود generosity را به نمایش گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: در اینجا صحبت از این است که از چه چیزی در عالم خارج می‌توان آزاد شد و چه کسی می‌تواند بر ما تأثیر بگذارد. همچنین به قدرت و اراده‌ای اشاره می‌شود که می‌تواند به اطاعت و تبعیت منجر شود. خلاصه این که انسان‌ها تحت تأثیر نیروها و علائمی هستند که از بیرون به آن‌ها می‌رسد و این تأثیر می‌تواند بر خواسته‌ها و اراده‌هایشان اثر بگذارد.

هوش مصنوعی: ستایش تو ضروری است، درست مانند تلاوت قرآن، و خدمت به تو واجب است، همان‌طور که عبادت واجب است.

هوش مصنوعی: غلط‌نویسی را از دستانت دور کن و فقط حرف حق را بر زبان آئی.

هوش مصنوعی: عقل از تو شرمنده شده است، زیرا آنچه را که نمی‌تواند بیان کند، به زاری در آمده است که چه بر این اساس می‌تواند نوشته شود.

هوش مصنوعی: هیچ دهانی نمی‌تواند از نعمت تو بی‌نصیب باشد و هیچ کسی نمی‌تواند در میانه خدمت به تو، بدون قید و شرط باقی بماند.

هوش مصنوعی: در راه تو، چه کسی حاضر است که گوش به فرمان باشد؟ و چه کسی است که عقل خود را بسته و سکوت کرده باشد؟

هوش مصنوعی: اگر تو در دنیا نباشی، روزگار هم نمی‌تواند مانند تو انسان‌های کریم و بزرگوار به وجود آورد.

هوش مصنوعی: به خاطر بزرگواری تو، تازگی اخلاق پسندیده‌ای در من ایجاد شده و با گفتارت، جان جهانیان را زنده می‌کنی.

هوش مصنوعی: در میان تمام زیبایی‌هایی که از تو شنیده‌ام، کمتر کلماتی همچون تو وجود دارد و بخشش‌هایت نیز از ارزش بالایی برخوردار است؛ تو همچون معدن نایابی هستی که دُرّ و گهر کم‌نظیری به دیگران می‌بخشی.

هوش مصنوعی: نیک زود متوجه می‌شود که هر آنچه از رازهای پنهان عالم وجود دارد، با نوشتن تو نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: زندگی مانند چرخش یک دنده است که اگر از سختی‌ها و مشکلات عبور نکنیم، به آرامش و شکوفایی نمی‌رسیم. اگر از تجربیات و چالش‌های زندگی بگذریم، به موفقیت و مقام‌های بالا دست خواهیم یافت.

هوش مصنوعی: ای صاحب کفایت، تو ضامن روزی creatures شده‌ایی و به واسطه تو، فضائل اخلاقی زنده و پابرجا گشته‌اند.

هوش مصنوعی: به موفقیت و خوشبختی تو همیشه افزوده باد و پایه‌های قدرتت بر فراز آسمان‌ها مستحکم بماند.

هوش مصنوعی: در میدان بازی چوگان، همیشه فرمان تو حکم‌فرماست و گوی زمین تحت تأثیر حرکت چرخ کبود قرار دارد.

هوش مصنوعی: خواست ها برآورده شد و دشواری ها با تدبیر تو حل شده است، ای کاش همیشه همینطور باقی بماند.

هوش مصنوعی: زندگی تو باید در خدمت رعایت حال دیگران باشد و عمرت باید به رعایت اصول دین اختصاص یابد.

هوش مصنوعی: در هر زمانی که قرار است، باید قوانین و دستورات پیامبری را رعایت کنیم و همواره خداوند حامی و یاور ما باشد.

هوش مصنوعی: در برابر دشمن تو، آسمان کمان کشیده است و در کمین نفس او، سرنوشت آماده‌ی فرود است.

هوش مصنوعی: زندگی تو از سال‌ها و ماه‌ها بیشتر است و در واقع باید گفت که عمر تو گویی از هزاران و میلیون‌ها بیشتر ارزش دارد.

هوش مصنوعی: صورت زیبای تو مانند میمونی است و بختت مانند گلی سرخ و در برابر دشمنانت، روزگار به تو آسیب می‌زند.