جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا چند کشیم جور عالم من و تو</p></div>
<div class="m2"><p>شادان همه بر حوصله در غم من و تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یکشب خواهم نشسته خرم تو و من</p></div>
<div class="m2"><p>چون زلف تو پیچان شده در هم من و تو</p></div></div>

دیوان عبدالرزاق اصفهانی به تصحیح وحید دستگردی - جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی - تصویر ۵۴۴

شمارهٔ ۹۵

تا چند کشیم جور عالم من و تو
شادان همه بر حوصله در غم من و تو
یکشب خواهم نشسته خرم تو و من
چون زلف تو پیچان شده در هم من و تو

هوش مصنوعی: این شعر به عشق و ارتباط عمیق دو نفر اشاره دارد. شاعر از کشمکش‌ها و غم‌های زندگی صحبت می‌کند که با هم بودن می‌تواند آنها را کم رنگ کند. او به شب خوشی که در کنار معشوق خواهد گذراند و پیوند عاطفی عمیق آنها اشاره دارد، با تصاویری از زیبایی و پیچیدگی احساسات.

شمارهٔ ۹۳

شمارهٔ ۹۴

هوش مصنوعی: تا کی باید بار مشکلات جهان را بکشیم، در حالی که دیگران بی‌نگرانی در شادی به سر می‌برند و ما در غم و اندوه خود رنج می‌بریم؟

تا چند کشیم جور عالم من و تو

شادان همه بر حوصله در غم من و تو

هوش مصنوعی: یک شب به شادی و خوشی با هم خواهیم گذراند، مانند زلف‌های پیچیده و در هم تنیده‌امان.

یکشب خواهم نشسته خرم تو و من

چون زلف تو پیچان شده در هم من و تو

شمارهٔ ۹۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده