جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل گر غم تو چنین خورد وای بر او</p></div>
<div class="m2"><p>زین بیش کمین هجر مگشای بر او</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خود گیر که دشمن توام دوست نیم</p></div>
<div class="m2"><p>دشمن بچنین روز، ببخشای بر او</p></div></div>

شمارهٔ ۹۴

دل گر غم تو چنین خورد وای بر او
زین بیش کمین هجر مگشای بر او
خود گیر که دشمن توام دوست نیم
دشمن بچنین روز ببخشای بر او

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به ابراز اندوه و ناراحتی می‌پردازد و می‌گوید اگر دل کسی به خاطر غم او (عاشق) ناراحت است، وای به حال او! او همچنین تأکید می‌کند که باید از یاد هجران و جدایی خودداری کند. شاعر به خود یادآوری می‌کند که ممکن است کسی که در این روزها به او نزدیک است، در واقع دشمن او باشد و بنابراین، در چنین روزهایی باید از کینه و دشمنی چشم‌پوشی کند.

شمارهٔ ۹۲

شمارهٔ ۹۳

هوش مصنوعی: اگر دل کسی به خاطر غم تو در حال درد و رنج است، پس وای به حال او اگر در این وضعیت گرفتار هجر و جدایی از تو شود.

دل گر غم تو چنین خورد وای بر او

زین بیش کمین هجر مگشای بر او

هوش مصنوعی: خود را در نظر بگیر، که دشمن تو حتی دوست تو نیست. در چنین روزی، بر او ببخش.

خود گیر که دشمن توام دوست نیم

دشمن بچنین روز، ببخشای بر او

شمارهٔ ۹۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده