جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل غم را نهاد باید گردن</p></div>
<div class="m2"><p>خو با غم روزگار باید کردن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شادی چه کنی که آن بعمری باشد</p></div>
<div class="m2"><p>غم خور که همه وقت توانی خوردن</p></div></div>

شمارهٔ ۹۲

ای دل غم را نهاد باید گردن
خو با غم روزگار باید کردن
شادی چه کنی که آن بعمری باشد
غم خور که همه وقت توانی خوردن

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دل می‌گوید که باید با غم زندگی کنار بیاید و آن را بپذیرد. زیرا شادی زودگذر است و عمر زیادی ندارد، اما غم همیشه همراه انسان است و می‌توان هر زمانی آن را تجربه کرد. پس بهتر است دل به خوردن غم عادت کند.

شمارهٔ ۹۰

شمارهٔ ۹۱

هوش مصنوعی: ای دل، باید غم را بر دوش بکشی و با مشکلات زندگی بسازی.

ای دل غم را نهاد باید گردن

خو با غم روزگار باید کردن

هوش مصنوعی: شادی چه نفعی دارد وقتی که عمرت را صرف غمگینی می‌کنی، در حالی که همیشه امکان غمگین شدن هست.

شادی چه کنی که آن بعمری باشد

غم خور که همه وقت توانی خوردن

شمارهٔ ۹۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده