جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نه با تو مرا خلوت و جام می بود</p></div>
<div class="m2"><p>نه با تو مرا عشرت و نای و نی بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا کی گوئی وصل نباشد همه روز</p></div>
<div class="m2"><p>گو خود بکجا با که که دیده کی بود؟</p></div></div>

دیوان عبدالرزاق اصفهانی به تصحیح وحید دستگردی - جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی - تصویر ۵۳۸

شمارهٔ ۵۴

نه با تو مرا خلوت و جام می بود
نه با تو مرا عشرت و نای و نی بود
تا کی گویی وصل نباشد همه روز
گو خود بکجا با که که دیده کی بود

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر بیان می‌کند که بدون وجود معشوق، نه خلوت و شرابی برایش وجود دارد و نه لذت و موسیقی. او می‌پرسد که تا کی انتظار دارد که به وصالی دست یابد، و به خود می‌گوید که او باید بداند که در چه حالی است و با که ارتباط معنوی دارد.

شمارهٔ ۵۲

شمارهٔ ۵۳

هوش مصنوعی: نه در کنار تو من وقتی برای تنهایی و نوشیدن داشتم، نه با تو لذتی در نواختن ساز و دف داشتم.

نه با تو مرا خلوت و جام می بود

نه با تو مرا عشرت و نای و نی بود

هوش مصنوعی: چقدر می‌توانی بگویی که وصال وجود ندارد؟ هر روز به کجا می‌روی و با که صحبت می‌کنی؟ کی تا حالا چنین چیزی را دیده‌ای؟

تا کی گوئی وصل نباشد همه روز

گو خود بکجا با که که دیده کی بود؟

شمارهٔ ۵۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده