جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گرچه ز تو بر دلم ستم میگذرد</p></div>
<div class="m2"><p>ورچه شب و روز من بغم میگذرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دل تنگ ندارم که بهر حال که هست</p></div>
<div class="m2"><p>گر ناخوش و گر خوشست هم میگذرد</p></div></div>

شمارهٔ ۴۷

گرچه ز تو بر دلم ستم میگذرد
ورچه شب و روز من بغم میگذرد
دل تنگ ندارم که بهر حال که هست
گر ناخوش و گر خوشست هم میگذرد

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر بیان می‌کند که با وجود رنج و سختی‌هایی که از طرف محبوبش متحمل می‌شود، شب و روزش به غم می‌گذرد. اما دلش آنقدر تنگ نیست که نتواند این وضعیت را تحمل کند و در هر حالتی، چه خوش باشد و چه ناخوش، زمان می‌گذرد و این وضعیت نیز گذراست.

شمارهٔ ۴۵

شمارهٔ ۴۶

هوش مصنوعی: هر چند که تو بر دلم ظلم می‌کنی و من در تمام شب و روز با غم سپری می‌کنم.

گرچه ز تو بر دلم ستم میگذرد

ورچه شب و روز من بغم میگذرد

هوش مصنوعی: دل‌تنگی و ناراحتی‌ام را کنار می‌گذارم، زیرا هر وضعیت و احساسی که داشته باشم، در نهایت می‌گذرد.

دل تنگ ندارم که بهر حال که هست

گر ناخوش و گر خوشست هم میگذرد

شمارهٔ ۴۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده