جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتم که مرا چشم تو می پست کند</p></div>
<div class="m2"><p>گو جور کند بر من و پیوست کند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>لعل تو ز روی عذر میگفت مرا</p></div>
<div class="m2"><p>مستست، کسی شکایت از مست کند؟</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 11175 - جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

دیوان عبدالرزاق اصفهانی به تصحیح وحید دستگردی - جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی - تصویر ۵۳۲

شمارهٔ ۴۱

گفتم که مرا چشم تو می پست کند
گو جور کند بر من و پیوست کند
لعل تو ز روی عذر میگفت مرا
مستست کسی شکایت از مست کند

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر می‌گوید که چشمان معشوقش او را به اندازه‌ای تحت تاثیر قرار می‌دهند که ممکن است احساساتش را تغییر دهند. او درخواست دارد که معشوق بر او جفا نکند و به او نزدیک شود. همچنین اشاره می‌کند که زیبایی معشوق، مانند لبخندی عذرخواهانه است که او را مست می‌کند و نمی‌توان از کسی که در حالت مستی است، شکایت کرد.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: به او گفتم که نگاه تو مرا کوچک و حقیر می‌کند، حتی اگر بخواهد با ناملایمتی و ظلم خودش مرا به خود پیوند بزند.

گفتم که مرا چشم تو می پست کند

گو جور کند بر من و پیوست کند

هوش مصنوعی: لب‌هایت بهانه‌ای می‌آورد و می‌گوید که من به خاطر تو مست هستم. مگر کسی از مستی شکایت می‌کند؟

لعل تو ز روی عذر میگفت مرا

مستست، کسی شکایت از مست کند؟

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده