جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کار تو همه سرکشی و ناز بود</p></div>
<div class="m2"><p>وین کبر زوال حسنش انباز بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در زلف نظر کن و بتحقیق بدان</p></div>
<div class="m2"><p>در پای آید هر که سرافراز بود</p></div></div>

شمارهٔ ۳۹

کار تو همه سرکشی و ناز بود
وین کبر زوال حسنش انباز بود
در زلف نظر کن و بتحقیق بدان
در پای آید هر که سرافراز بود

هوش مصنوعی: شعر درباره سرکشی و ناز شخصی است که زیبایی او کبر و غروری را به همراه دارد. شاعر از خواننده می‌خواهد به زلف و زیبایی او توجه کند و می‌گوید که در نهایت، هر که سرافراز باشد، در مقابل این زیبایی به زانو درمی‌آید.

شمارهٔ ۳۷

شمارهٔ ۳۸

هوش مصنوعی: کار تو همه شورش و ناز و افاده است و این تکبر، زوال زیبایی‌ات را به همراه دارد.

کار تو همه سرکشی و ناز بود

وین کبر زوال حسنش انباز بود

هوش مصنوعی: به زیبایی و جذابیت زلف توجه کن و به حقیقت پی ببر که هر کسی که شایسته و با افتخار باشد، در برابر آن تسلیم می‌شود.

در زلف نظر کن و بتحقیق بدان

در پای آید هر که سرافراز بود

شمارهٔ ۳۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده