جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتم سخنی با تو و بد گفتم بد</p></div>
<div class="m2"><p>تالاجرم از تو گشت یک دردم صد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جانا بسرت آن نکنی کز تو سزد</p></div>
<div class="m2"><p>انگار که آن حدیث نشنودی خود</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 11173 - جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶

دیوان عبدالرزاق اصفهانی به تصحیح وحید دستگردی - جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی - تصویر ۵۳۷

شمارهٔ ۳۷

گفتم سخنی با تو و بد گفتم بد
تالاجرم از تو گشت یک دردم صد
جانا بسرت آن نکنی کز تو سزد
انگار که آن حدیث نشنودی خود

هوش مصنوعی: در این ابیات، گوینده از سخنانی که به محبوبش گفته و از آن پشیمان است، صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که صحبت‌هایش باعث درد و رنجش شده و از محبوبش می‌خواهد که به خاطر آنچه گفته، نگذرد. همچنین احساس می‌کند که محبوبش شاید از این ماجرا بی‌خبر باشد.

شمارهٔ ۳۵

شمارهٔ ۳۶

هوش مصنوعی: من با تو سخنی گفتم که شاید مناسب نبود و این گفتار ناگوار مرا به درد و رنجی دچار کرد.

گفتم سخنی با تو و بد گفتم بد

تالاجرم از تو گشت یک دردم صد

هوش مصنوعی: ای جانا، نکند از سر بی‌خبری کاری کنی که شایسته‌ات نیست، مانند اینکه آن سخن را نشنیده‌ای.

جانا بسرت آن نکنی کز تو سزد

انگار که آن حدیث نشنودی خود

شمارهٔ ۳۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده