جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر روی چو مه ز من نهانی نکنی</p></div>
<div class="m2"><p>وان بوالعجبی ها که تو دانی نکنی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دارم سر آنکه باقی عمر که هست</p></div>
<div class="m2"><p>با تو به سر آرم ار گرانی نکنی</p></div></div>

دیوان عبدالرزاق اصفهانی به تصحیح وحید دستگردی - جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی - تصویر ۳۵۵

شمارهٔ ۱۱۸

گر روی چو مه ز من نهانی نکنی
وان بوالعجبی ها که تو دانی نکنی
دارم سر آنکه باقی عمر که هست
با تو به سر آرم ار گرانی نکنی

هوش مصنوعی: این ابیات شاعری بیانگر longing (دلتنگی) و عشق عمیق است. شاعر می‌گوید اگر زیبایی تو را از من پنهان کنی و آن شگفتی‌هایت را به من نشان ندهی، من می‌خواهم با تو زندگی کنم، حتی اگر روزهایم با دشواری سپری شود. این شعر نشان‌دهندهٔ امید و آرزوی پیوندی عمیق با معشوق است.

شمارهٔ ۱۱۶

شمارهٔ ۱۱۷

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات مانند ماه زیبا باشد و از من پنهان شوی، آن شگفتی‌هایی که تو می‌دانی را انجام ندهی.

گر روی چو مه ز من نهانی نکنی

وان بوالعجبی ها که تو دانی نکنی

هوش مصنوعی: من تصمیم دارم باقی زندگی‌ام را با تو بگذرانم، البته اگر تو سختی و مشکلی برایم به وجود نیاوری.

دارم سر آنکه باقی عمر که هست

با تو به سر آرم ار گرانی نکنی

شمارهٔ ۱۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده