جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>باز این دل سرگشته هجران پیمای</p></div>
<div class="m2"><p>افتاد به دام عاشقی دیگر جای</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>احسنت چنین کن ای دل شیفته رای</p></div>
<div class="m2"><p>تا سر ندهی ز دست منشین از پای</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱۳

باز این دل سرگشته هجران پیمای
افتاد به دام عاشقی دیگر جای
احسنت چنین کن ای دل شیفته رای
تا سر ندهی ز دست منشین از پای

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از دل عاشق و سرگشته‌اش سخن می‌گوید که دوباره در دام عشق جدیدی افتاده است. او به دل خود می‌گوید که همچنان به عشق ادامه دهد و برای شادی و زیبایی عشق، نباید از پا بیفتد و تسلیم شود.

شمارهٔ ۱۱۱

شمارهٔ ۱۱۲

هوش مصنوعی: دل سرگشته و آواره دوباره به چنگال عشق دیگری افتاده است.

باز این دل سرگشته هجران پیمای

افتاد به دام عاشقی دیگر جای

هوش مصنوعی: خوب است که چنین عمل کنی ای دل عاشق، تا زمانی که نشکستی و زمین نیفتی.

احسنت چنین کن ای دل شیفته رای

تا سر ندهی ز دست منشین از پای

شمارهٔ ۱۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده