جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یک روز به طبع با رهی دم نزنی</p></div>
<div class="m2"><p>تا عالمی از عربده بر هم نزنی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای سنگین دل اگر بمیرم ز غمت</p></div>
<div class="m2"><p>کمتر ز یکی آه بود کم نزنی</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱۲

یک روز به طبع با رهی دم نزنی
تا عالمی از عربده بر هم نزنی
ای سنگین دل اگر بمیرم ز غمت
کمتر ز یکی آه بود کم نزنی

هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و درد درونی شاعر اشاره دارد. او از سنگینی دل و غم عشق سخن می‌گوید و می‌خواهد بگوید که حتی اگر از غم او بمیرد، باز هم کمتر از یک آه برنخواهد آورد. در کل، شعر نشانه‌ای از درد و رنج ناشی از عشق و غم است.

شمارهٔ ۱۱۰

شمارهٔ ۱۱۱

هوش مصنوعی: یک روز به دل خود با کسی صحبت نکن، تا باعث نشوی که همه جا به هم بریزد و شلوغ شود.

یک روز به طبع با رهی دم نزنی

تا عالمی از عربده بر هم نزنی

هوش مصنوعی: ای دل سنگین، اگر به خاطر غمت بمیرم، کمتر از یک آه نخواهی زد و دردی نخواهی داشت.

ای سنگین دل اگر بمیرم ز غمت

کمتر ز یکی آه بود کم نزنی

شمارهٔ ۱۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده