جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ  ۶۶ - وظیفه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شاعری را اگر دهی دشنام</p></div>
<div class="m2"><p>بر تو آنرا وظیفه پندارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ور قفائی خورد ز تو بمثل</p></div>
<div class="m2"><p>سر سال آن قفا طمع دارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بر امید وظایف مردم</p></div>
<div class="m2"><p>شب نباشد که روز نشمارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>هر کرا راه و رسم این باشد</p></div>
<div class="m2"><p>بر تو مرسوم خویش بگذارد؟</p></div></div>

شمارهٔ  ۶۷ - شیخ ابوعامر

شاعری را اگر دهی دشنام
بر تو آنرا وظیفه پندارد
ور قفایی خورد ز تو بمثل
سر سال آن قفا طمع دارد
بر امید وظایف مردم
شب نباشد که روز نشمارد
هر کرا راه و رسم این باشد
بر تو مرسوم خویش بگذارد

شمارهٔ  ۶۵ - دوری

شمارهٔ  ۶۶ - وظیفه

بر تو آنرا وظیفه پندارد

ور قفائی خورد ز تو بمثل

هر کرا راه و رسم این باشد

بر تو مرسوم خویش بگذارد؟

شمارهٔ ۶۶ - وظیفه

اطلاعات