جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ  ۶۵ - دوری

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بدانخدای که بی گرد موکب امرش</p></div>
<div class="m2"><p>غبار صبح برین سبز طاق ننشیند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>همای سلطنت او چو بال بگشاید</p></div>
<div class="m2"><p>بر آشیانه این نه رواق ننشیند</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>سوی معارج عرشش سفر نداند عقل</p></div>
<div class="m2"><p>گر از هدایت او بر براق ننشیند</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>که نیم ساعت دوری ز حضرت عالیت</p></div>
<div class="m2"><p>مرا برابر ملک عراق ننشیند</p></div></div>

شمارهٔ  ۶۶ - وظیفه

بدانخدای که بی گرد موکب امرش
غبار صبح برین سبز طاق ننشیند
همای سلطنت او چو بال بگشاید
بر آشیانه این نه رواق ننشیند
سوی معارج عرشش سفر نداند عقل
گر از هدایت او بر براق ننشیند
که نیم ساعت دوری ز حضرت عالیت
مرا برابر ملک عراق ننشیند

شمارهٔ  ۶۴ - مجدالدین

شمارهٔ  ۶۵ - دوری

بدانخدای که بی گرد موکب امرش

غبار صبح برین سبز طاق ننشیند

همای سلطنت او چو بال بگشاید

بر آشیانه این نه رواق ننشیند

سوی معارج عرشش سفر نداند عقل

گر از هدایت او بر براق ننشیند

که نیم ساعت دوری ز حضرت عالیت

مرا برابر ملک عراق ننشیند

شمارهٔ ۶۵ - دوری

اطلاعات