جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ  ۴۷ - خوان از خون

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خوان میفکند کنون مسلمانان</p></div>
<div class="m2"><p>آن خواجه که سگ بر او شرف آرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خوانی که ز خون آدمی باشد</p></div>
<div class="m2"><p>افطار بدان کسی روا دارد؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>خود کس نرود و گر رود آنجا</p></div>
<div class="m2"><p>دربانش و پرده دار نگذارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>خوانی چه کنی که میزبان او را</p></div>
<div class="m2"><p>هر لقمه هزار بار بشمارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>آن سفره نحس مردریگش بین</p></div>
<div class="m2"><p>کش پیش شدن کسی نمی یارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>وان قرص حقیر چون هلال صوم</p></div>
<div class="m2"><p>کش گرسنگی ز لب همی بارد</p></div></div>

شمارهٔ  ۴۸ - کیفر مجیرالدین بیلقانی در هجای اصفهان

خوان میفکند کنون مسلمانان
آن خواجه که سگ بر او شرف آرد
خوانی که ز خون آدمی باشد
افطار بدان کسی روا دارد
خود کس نرود و گر رود آنجا
دربانش و پرده دار نگذارد
خوانی چه کنی که میزبان او را
هر لقمه هزار بار بشمارد
آن سفره نحس مردریگش بین
کش پیش شدن کسی نمی یارد
وان قرص حقیر چون هلال صوم
کش گرسنگی ز لب همی بارد

شمارهٔ  ۴۶ - غم خان و مان

شمارهٔ  ۴۷ - خوان از خون

خوان میفکند کنون مسلمانان

آن خواجه که سگ بر او شرف آرد

خوانی که ز خون آدمی باشد

افطار بدان کسی روا دارد؟

خود کس نرود و گر رود آنجا

دربانش و پرده دار نگذارد

خوانی چه کنی که میزبان او را

هر لقمه هزار بار بشمارد

آن سفره نحس مردریگش بین

کش پیش شدن کسی نمی یارد

وان قرص حقیر چون هلال صوم

کش گرسنگی ز لب همی بارد

شمارهٔ ۴۷ - خوان از خون

اطلاعات