جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ  ۳۶ - تکیه بدنیا

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کسی کودل درین محنت سرابست</p></div>
<div class="m2"><p>تو چونان دان که او رائی ندارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ترا زین خاکدان گردی نخیزد؟</p></div>
<div class="m2"><p>که او در غدر همتائی ندارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>مکن تکیه برین گل مهره کو نیز</p></div>
<div class="m2"><p>درین میدان سر و پائی ندارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ازان که گه بلرزد تا بدانی</p></div>
<div class="m2"><p>که او هم پای برجائی ندارد</p></div></div>

شمارهٔ  ۳۷ - آدمی و دنیا

کسی کودل درین محنت سرابست
تو چونان دان که او رایی ندارد
ترا زین خاکدان گردی نخیزد
که او در غدر همتایی ندارد
مکن تکیه برین گل مهره کو نیز
درین میدان سر و پایی ندارد
ازان که گه بلرزد تا بدانی
که او هم پای برجایی ندارد

شمارهٔ  ۳۵ - طالع

شمارهٔ  ۳۶ - تکیه بدنیا

کسی کودل درین محنت سرابست

تو چونان دان که او رائی ندارد

ترا زین خاکدان گردی نخیزد؟

که او در غدر همتائی ندارد

مکن تکیه برین گل مهره کو نیز

درین میدان سر و پائی ندارد

ازان که گه بلرزد تا بدانی

که او هم پای برجائی ندارد

شمارهٔ ۳۶ - تکیه بدنیا

اطلاعات