جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۳۴ - اشتیاق

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بخدائی که چنبر گردون</p></div>
<div class="m2"><p>حلقه میم ملک او آمد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>برسولی که مصحف و تنزیل</p></div>
<div class="m2"><p>بدل پاک او فرو آمد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>که اگر بی شما مرا در چشم</p></div>
<div class="m2"><p>هیچ نیکوئیی نکو آمد</p></div></div>

دیوان عبدالرزاق اصفهانی به تصحیح وحید دستگردی - جمال الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی - تصویر ۴۲۱

شمارهٔ ۳۵ - ذم زاد بوم

بخدایی که چنبر گردون
حلقه میم ملک او آمد
برسولی که مصحف و تنزیل
بدل پاک او فرو آمد
که اگر بی شما مرا در چشم
هیچ نیکوییی نکو آمد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به انتقاد از کسانی می‌پردازد که به سرزمین‌های دیگر، مخصوصاً روم، بد و ناپسند می‌گویند، در حالی که خود از سرزمینی چون اصفهان هستند. او می‌پرسد چگونه ممکن است کسی که خود را از اصفهان می‌داند، به ذم و عیب‌جویی دیگر سرزمین‌ها بپردازد. به عبارت دیگر، او بر این باور است که ناپسند شمردن دیگران از سوی کسانی که به هویت و فرهنگ خود احترام نمی‌گذارند، نادرست است.

شمارهٔ ۳۳ - آب بجای می

شمارهٔ ۳۴ - اشتیاق

هوش مصنوعی: به خدایی که جهان به دور او می‌چرخد و سلطنت او بر تمام آسمان‌ها و زمین حاکم است.

هوش مصنوعی: برسولی که کتاب آسمانی و وحی الهی بر دل پاک او نازل شد.

هوش مصنوعی: اگر شما کنار من نباشید، هیچ چیز خوب و زیبایی برای من جذاب و ارزشمند نخواهد بود.

که اگر بی شما مرا در چشم

شمارهٔ ۳۴ - اشتیاق

اطلاعات

برگردان به زبان ساده