جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ  ۳۱ - قاروره بیمار

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>پاره‌می بخواستم ز نجیب</p></div>
<div class="m2"><p>زان می ناب کز زبیب برند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>روز دیگر غلامَکش آورد</p></div>
<div class="m2"><p>پاره‌می که از نجیب برند</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>شیشه خرد بود و آبی زرد</p></div>
<div class="m2"><p>گنده‌تر زانکه از قضیب برند</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گفتی آن زن به مزد بیمارست</p></div>
<div class="m2"><p>کآب چونین بر طبیب برند</p></div></div>

شمارهٔ  ۳۲ - آب بجای می

پاره می بخواستم ز نجیب
زان می ناب کز زبیب برند
روز دیگر غلامکش آورد
پاره می که از نجیب برند
شیشه خرد بود و آبی زرد
گنده تر زانکه از قضیب برند
گفتی آن زن به مزد بیمارست
کآب چونین بر طبیب برند

شمارهٔ  ۳۰ - شیشه آب

شمارهٔ  ۳۱ - قاروره بیمار

پاره‌می بخواستم ز نجیب

زان می ناب کز زبیب برند

پاره‌می که از نجیب برند

گنده‌تر زانکه از قضیب برند

گفتی آن زن به مزد بیمارست

شمارهٔ ۳۱ - قاروره بیمار

اطلاعات