هوش مصنوعی: ای مهربانی که در دنیا به بخشندگی و کرم خوب شناخته شده‌ای بدون اینکه به هیچ گونه نباید و ناپسندی عادت کنی و یا تحت تاثیر قرار گیری.

هوش مصنوعی: میزبان جدیدی به من گفت که همه امید و دلگرمی من از اوست.

هوش مصنوعی: من از خدمت و کمک تو به دوش خود سنگینی احساس می‌کنم، چرا که رشته‌های امید من تنها به تو وابسته است.

هوش مصنوعی: اما من از جان و بدن خود برای تحمل بسیاری از طعنه‌ها و نیش و کنایه‌های دشمن و دوست می‌کوشم.

هوش مصنوعی: به خدا و پیامبر و کعبه قسم، اگر این درخواست به خاطر چیزهای قدیمی یا جدید باشد،...

هوش مصنوعی: پس از آن، ده قصیده زیبا را با این ویژگی درخواست کردن، کار مناسبی نیست.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که تمام کلمات و عبارات زیبا و دلنشین، در واقع به مانند بادگیرهایی هستند که ممکن است تنها در ظاهر زیبا به نظر برسند، اما حقیقت و عمق آن‌ها ممکن است ناپیدا بماند. به عبارتی دیگر، ممکن است زیبایی ظاهری کلمات نتواند به عمق و معنای واقعی آن‌ها اشاره داشته باشد.