جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ  ۱۷ - تقاضا

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خداوندا کمینه چاکر تو</p></div>
<div class="m2"><p>کت اندر بندگی یکروی و یکتاست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ز خدمت یکدو روز اردورماندست</p></div>
<div class="m2"><p>مگو سرگشته نا پای برجاست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بخاک پای تو کان نیست تقصیر</p></div>
<div class="m2"><p>نه نیز او را ملال از خدمتت خاست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>بلی زین معنی او را یک غرض هست</p></div>
<div class="m2"><p>بگوید گر تقضی ور تقاضاست</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۸ - تقاضا

خداوندا کمینه چاکر تو
کت اندر بندگی یکروی و یکتاست
ز خدمت یکدو روز اردورماندست
مگو سرگشته نا پای برجاست
بخاک پای تو کان نیست تقصیر
نه نیز او را ملال از خدمتت خاست
بلی زین معنی او را یک غرض هست
بگوید گر تقضی ور تقاضاست

شمارهٔ  ۱۶ - تقاضای رسم

شمارهٔ  ۱۷ - تقاضا

کت اندر بندگی یکروی و یکتاست

ز خدمت یکدو روز اردورماندست

مگو سرگشته نا پای برجاست

بخاک پای تو کان نیست تقصیر

نه نیز او را ملال از خدمتت خاست

بلی زین معنی او را یک غرض هست

بگوید گر تقضی ور تقاضاست

شمارهٔ ۱۷ - تقاضا

اطلاعات