هوش مصنوعی: ای بخشنده‌ای که در دنیا مانند تو، کسی این‌قدر محبوب و پرورنده بندگان نیست.

هوش مصنوعی: هیچ دریا به وسعت طبع تو نیست و هیچ ستاره‌ای به روشنایی رأی تو نمی‌باشد.

هوش مصنوعی: در کلامی ساده و صمیمی به تو می‌گویم، اگرچه در این زمان فرصتی برای خدمت نیست.

هوش مصنوعی: شما با کلام خود فرمودید که هیچ چیزی بهتر از آن لباس زیبا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: آنقدر جبهه و دستار زیبایی داری که هیچ‌کس در مصر و ششتر مثل تو نیست.

هوش مصنوعی: چرا خوب بودن را نمی‌پوشانی؟ چرا از خودت نمی‌پرسی که چرا به نمایش گذاشته نمی‌شود؟

هوش مصنوعی: من به این نتیجه رسیده‌ام که بدون تو و بدون امید به برگشتن به حال طبیعی‌ام، احساس نیاز و اضطرابم را به خوبی پنهان نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که بنده، معشوق را ترک کرده، هنوز هیچ نشانه‌ای از عشق او در دسترس نیست.

هوش مصنوعی: یه ماهی وجود دارد که درباره‌اش شعرهایی گفته‌ام، اما هیچ کدام از آن‌ها به کار دفتر و نوشتن نمی‌آید.

هوش مصنوعی: هیچ نشانه‌ای از پیشرفت یا تبلیغات نمی‌بینم و از این می‌ترسم که شاید من به آنچه که شایسته‌اش هستم، نرسیده‌ام.

هوش مصنوعی: این هدیه به خاطر قصیده‌ای است و باید بگوییم که این هدیه نیز به اندازه‌ی آن قصیده ارزشمند است.

هوش مصنوعی: ای صدر، از من حمایت نکن، زیرا برای من راهی جز این وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌توانی پول بدهی، حداقل پارچه و گندم بده.

هوش مصنوعی: هرچند که در جایگاه تو شایستگی و مقام بالا وجود دارد، اما ممکن است گاهی به خواسته‌ها و نیازهایی پاسخ دهی که به نظر می‌رسد بی‌اهمیت یا ناچیز هستند.

هوش مصنوعی: هرچه که ممکن است، برای آرامش و آسایش خودت خرج کن و اگر توانایی فراغت از آن را نداری، این کار را انجام بده.

هوش مصنوعی: پس تصمیم گرفتم که او را ترک کنم و بروم، چون هیچ دلیلی برای باور کردن او ندارم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که وقتی چیزی ناپسند و بی‌ادبانه به زبان می‌آید، این به خاطر طبیعت من نیست و نشان‌دهنده شخصیت من نمی‌باشد.

هوش مصنوعی: آنچه را که گفتم، فراتر از درون من است، تا تو نگویی که سخن بی‌مضمون است.