هوش مصنوعی: اگر شبی با لب‌های شیرین او دل تنها باشم، از خوشحالی و شیرینی وصالش، شکرها و نعمت‌ها را تحسین می‌کنم، حتی اگر بخواهد که سرنوشتم در این باره چیزی جز نعمت نباشد.

هوش مصنوعی: من از دیدار و گفتگو با تو خوشحالم، حتی اگر بوسه‌ای بین ما نباشد. این خود نعمتی بزرگ است.

هوش مصنوعی: در هر جایی، از یک عاشق هیچ‌گاه از نوازش لب‌ها کم نمی‌شود و چنین یاری که به عشق و محبت گرایش داشته باشد، آغاز به کارش با نام خداوند خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر او با کلام شیرینش به من دشنام هم بدهد، هرگز از او دلخور نخواهم شد؛ تا زمانی که فرصتی هست، این را خواهم پذیرفت.

هوش مصنوعی: دل چنان به غم عادت کرده است که اگر در جایی غمی ببیند، با نرمی و مهربانی می‌گوید: بگو اگر کمکی از من برمی‌آید.

هوش مصنوعی: ای معشوقه، مثل گل خندان نباش، چون من مثل شمع در حال گریه‌ام. عمر گل به خاطر این معنا بسیار کوتاه است.

هوش مصنوعی: هر لحظه باید من خدمت تازه‌ای به تو ارائه دهم، و در عوض، هر لحظه از تو باید یک بی‌وفایی و درد برای من داشته باشد.

هوش مصنوعی: آیا تو خود را مسلمان می‌دانی؟ نه، این امکان‌پذیر نیست. آن مسلمان واقعی کسی است که با دلش رحمتی برای دیگران داشته باشد، حتی اگر ظاهراً کور باشد.