هوش مصنوعی: بدون تو زندگی‌ام به سختی و ناخوشی می‌گذرد و هر لحظه غم و رنج بر جانم افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من به سبب باد سرد و اشک‌هایم، مانند خاکستر که بر روی آتش قرار می‌گیرد، در حال نابودی است.

هوش مصنوعی: روزگار من به خاطر زلف‌های پیچیده‌ی تو، مثل خود زلف‌های تو در آشفتگی و بی‌نظمی می‌گذرد.

هوش مصنوعی: گل لاله به خاطر زیبایی و زرق و برق خود، از سرما و نگریانی که ممکن است از تیر و کمان نرگس به او برسد، محافظت می‌کند.

هوش مصنوعی: زلف تو آنچنان زیبایی دارد که حتی چرخ فلک از روی ظلم و ستم در برابر آن خاضع می‌شود و در رکابش حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: چرخ (زمان) از زیبایی‌های تو تماشا می‌کند، به همین علت است که چشم پروین به سوی تو می‌چرخد.

هوش مصنوعی: دیروز گفتی حال من بدون منت چگونه است، حالا که فراموشم کردی، اوضاع خوش می‌گذرد.