هوش مصنوعی: روزی به کوچه‌ ما سر می‌زنی و حال بد من را که در رنج و سختی هستم، خواهی دید.

هوش مصنوعی: اگر مرا ببینی، مانند گوهر ناب و گرانبهایی هستم که از عشق و زیبایی تو به دنیا آمده‌ام.

هوش مصنوعی: می‌گویند برو در کنار زلف او آرام بگیر، شاید از او فایده‌ای به تو برسد.

هوش مصنوعی: در زیر سایه‌ی تو، جایی برای من نیست که هر روز دو بار خورشید بر زمین تو بتابد.

هوش مصنوعی: گفتم که وقتی به جان بوسه می‌زنی، چرا با من در خشم هستی؟ مگر این دوستی را نمی‌دانی؟ نمی‌دانستم که این حرف می‌تواند تو را ناراحت کند.

هوش مصنوعی: با این که تو به خونریزی عادت کرده‌ای، ای جان، با ما از این عادت دست بردار، اگر برایت امکان‌پذیر است.

هوش مصنوعی: ای پروردگارا، ای کسی که مانند من در عشق بی‌تابی می‌کنی، نگذار سنگدلانی مانند خودم به تو آسیبی برسانند.