شمارهٔ ۴۲
چون بهشتست جهان می باید
ببهشت او که خوری می شاید
روز شادیست طرب باید کرد
کز دل خاک طرب میزاید
شاخ از رقص همی ننشیند
غنچه از خنده همی ناساید
لاله با آنهمه کم عمری او
لبش از خنده فرا هم ناید
میکند باد صبا جلوه گری
تا نقاب از رخ گل بگشاید
گر کند ناز بنفشه رسدش
کش صبا طره همی پیراید
بود بلبل همه شب در تکرار
تاچو من بو که ملک بستاید
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چون بهشتست جهان می باید
ببهشت او که خوری می شاید
هوش مصنوعی: جهان مانند بهشتی است که باید از نعمتهای آن بهرهمند شد، و برای این کار باید از می و لذتهای آن استفاده کرد.
روز شادیست طرب باید کرد
کز دل خاک طرب میزاید
هوش مصنوعی: امروز روز شادمانی است و باید خوشحال باشیم، زیرا شادی از دل خاک و زمین برمیخیزد.
شاخ از رقص همی ننشیند
غنچه از خنده همی ناساید
هوش مصنوعی: شاخه از رقص به حالت خود ادامه میدهد و غنچه هم از خوشحالی خود نمیکاهد.
لاله با آنهمه کم عمری او
لبش از خنده فرا هم ناید
هوش مصنوعی: لاله، با وجود اینکه عمر کوتاهی دارد، لبخندش همیشه بر لبانش روشن است و از شادی کم نمیآید.
میکند باد صبا جلوه گری
تا نقاب از رخ گل بگشاید
هوش مصنوعی: باد صبا به آرامی میوزد و باعث میشود که گل رخسارش را نمایان کند.
گر کند ناز بنفشه رسدش
کش صبا طره همی پیراید
هوش مصنوعی: اگر گل بنفشه ناز کند، وزش باد صبا موهای او را زیبا میآراید.
بود بلبل همه شب در تکرار
تاچو من بو که ملک بستاید
هوش مصنوعی: بلبل تمام شب در حال تکرار و آواز بود، اما تنها من هستم که میتوانم او را ستایش کنم.