جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلم از دیده برون می‌آید</p></div>
<div class="m2"><p>چه دهم شرح که چون می‌آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حل شده دل ز ره دیده برفت</p></div>
<div class="m2"><p>زان سرشکم همه خون می‌آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>دل اگر خود همه از سنگ بود</p></div>
<div class="m2"><p>به کف عشق زبون می‌آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>یارب آن مَه به چه ماند یارب</p></div>
<div class="m2"><p>که هم از حلقه کنون می‌آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>چشم خیره شود از طلعت او</p></div>
<div class="m2"><p>کز در حجره درون می‌آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>ای که در رنگ و طراوت رخ تو</p></div>
<div class="m2"><p>از گل و لاله فزون می‌آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>خیز و از پرده برون آی تو نیز</p></div>
<div class="m2"><p>که گل از پرده برون می‌آید</p></div></div>

شمارهٔ ۴۰

دلم از دیده برون می آید
چه دهم شرح که چون می آید
حل شده دل ز ره دیده برفت
زان سرشکم همه خون می آید
دل اگر خود همه از سنگ بود
به کف عشق زبون می آید
یارب آن مه به چه ماند یارب
که هم از حلقه کنون می آید
چشم خیره شود از طلعت او
کز در حجره درون می آید
ای که در رنگ و طراوت رخ تو
از گل و لاله فزون می آید
خیز و از پرده برون آی تو نیز
که گل از پرده برون می آید

شمارهٔ ۳۸

شمارهٔ ۳۹

دلم از دیده برون می‌آید

چه دهم شرح که چون می‌آید

حل شده دل ز ره دیده برفت

زان سرشکم همه خون می‌آید

دل اگر خود همه از سنگ بود

یارب آن مَه به چه ماند یارب

که هم از حلقه کنون می‌آید

چشم خیره شود از طلعت او

کز در حجره درون می‌آید

ای که در رنگ و طراوت رخ تو

از گل و لاله فزون می‌آید

خیز و از پرده برون آی تو نیز

که گل از پرده برون می‌آید

شمارهٔ ۳۹

اطلاعات