هوش مصنوعی: عزیزم، غم دوری تو چنان ما را سوزاند که حتی از شرم، نتوانستم نام تو را بر کاغذ بیاورم.

هوش مصنوعی: اشکی مانند برق از چشمانم بیرون پرید و بر رخت تو افتاد و تمام سوزش و دردهای من را سوزاند.

هوش مصنوعی: بر حذر باش و مواظب باش که از آه و ناله من دوری کنی، زیرا این ناله باعث شد که شب گذشته ماه آسمان بسوزد.

هوش مصنوعی: شمع و ماه گفتند که ما به خاطر زیبایی و نور تو درخشانیم؛ یکی درخشش خود را به خاطر تو می‌داند و دیگری به خاطر زیبایی‌ات دچار سوختگی و دلتنگی شده است.

هوش مصنوعی: با دلی پر از آتش ناشی از دوری تو، به گونه‌ای ناله می‌زنم که صدای من انگار مثل زبانه‌ی شعله‌ای در دهانم سوخته است.

هوش مصنوعی: در جدایی تو، امید در پیری چه معنایی دارد؟ چون ماه کامل در اثر غم تو جوانی‌اش را از دست داده است.

هوش مصنوعی: از مشک و عطر خوشبو بپوش و از شب پرده‌ای بر چهره‌ات بزن؛ زیرا زیبایی صورتت آن‌قدر درخشان است که جهان را می‌سوزاند.