هوش مصنوعی: من در چهره محبوبم می‌خندم و برای گل، لاله و سمن نیز لبخند می‌زنم.

هوش مصنوعی: هر بار که آن شخص با elegance و زیبایی خود وارد می‌شود، من در چمنزار مثل یک سرو به شادی می‌افتم.

هوش مصنوعی: گفتم از عشق اشک می‌ریزم، او در پاسخ گفت به چنین حرفی می‌خندم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از دوست ناراحتی و دشمنی وجود دارد، من چگونه باید گریه کنم، در حالی که می‌خندم؟

هوش مصنوعی: انگار از روی باورهای بی‌پایه و بی‌اساس تو، اگر تو به خاطر من گریه کنی، چه فایده‌ای دارد؟ من فقط می‌خندم.

هوش مصنوعی: تو با صد چشم به من نگاه می‌کنی مثل شمعی که نورش را می‌پراکند، در حالی که من با صد لبخند مثل گلی شاداب می‌خندم.

هوش مصنوعی: من آدم ساده‌ای هستم و اگر تو به من توجه کنی، می‌توانم به خودم بخندم.