جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>باز مرا عشق گریبان گرفت</p></div>
<div class="m2"><p>باز دلم دامن جانان گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عشق بتان آفت جان و دلست</p></div>
<div class="m2"><p>وای برای کو پی ایشان گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>سرو بدید آن قد و حیران بماند</p></div>
<div class="m2"><p>ماه بدید آن رخ و نقصان گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گفتم اگر دل ببرد باک نیست</p></div>
<div class="m2"><p>آه که دل برد و پی جان گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>باک ندارد ز سر زلف او</p></div>
<div class="m2"><p>دل چو ره آن لب خندان گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>کز ظلمات ایچ نیندیشد آن</p></div>
<div class="m2"><p>کش هوس چشمه حیوان گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>گفتم مردم ز غم عشق گفت</p></div>
<div class="m2"><p>ماتمی از بهتر تو نتوان گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn8"><div class="m1"><p>قصه چه خوانم بمن آن کرد دوست</p></div>
<div class="m2"><p>که دشمن انگشت بدندان گرفت</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

باز مرا عشق گریبان گرفت
باز دلم دامن جانان گرفت
عشق بتان آفت جان و دلست
وای برای کو پی ایشان گرفت
سرو بدید آن قد و حیران بماند
ماه بدید آن رخ و نقصان گرفت
گفتم اگر دل ببرد باک نیست
آه که دل برد و پی جان گرفت
باک ندارد ز سر زلف او
دل چو ره آن لب خندان گرفت
کز ظلمات ایچ نیندیشد آن
کش هوس چشمه حیوان گرفت
گفتم مردم ز غم عشق گفت
ماتمی از بهتر تو نتوان گرفت
قصه چه خوانم بمن آن کرد دوست
که دشمن انگشت بدندان گرفت

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

باز مرا عشق گریبان گرفت

باز دلم دامن جانان گرفت

عشق بتان آفت جان و دلست

وای برای کو پی ایشان گرفت

سرو بدید آن قد و حیران بماند

ماه بدید آن رخ و نقصان گرفت

گفتم اگر دل ببرد باک نیست

آه که دل برد و پی جان گرفت

دل چو ره آن لب خندان گرفت

کز ظلمات ایچ نیندیشد آن

ماتمی از بهتر تو نتوان گرفت

قصه چه خوانم بمن آن کرد دوست

که دشمن انگشت بدندان گرفت

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

حاشیه ها