هوش مصنوعی: اگر از مشکلات و ناملایمات زندگی بگوییم، خوب نیست و اگر هم از سرزنش و گلایه به سرنوشت یا تقدیر بپردازیم، فایده‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: از سختی‌های او به شدت از هر طرف شکایت دارم و از قصه‌هایش، که در هر زمینه‌ای هستند، صدها داستان دارم.

هوش مصنوعی: هر کس که چشمش کم‌پشت و نازک است، مانند سوزن نوازش می‌شود و کریمان مانند ریسمانی در کنار هم با هم مرتبط می‌شوند.

هوش مصنوعی: از او، گل صد برگ در خاری خوابیده است و در حالی که می‌بیند، می‌دهد که خیمه سنجاب برپا شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر گرسنگیِ سخت و دردناک، شیران که در جستجوی غذا هستند، به صفِ سلاطین درآمده و با زینت‌ها و adornments خاص خود در این صف قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: من که به زبان ساده و بی‌پرهیز صحبت می‌کنم، شاید کسی به من لطف نکند و از او چیزی گرفته نشود که به دست آوردن آن با ارزش باشد.

هوش مصنوعی: آهو از حال من بی‌خبر است و قلبم را به تپش می‌آورد. با این حال، آن آهو زمانی که مشک خالص را به من می‌بخشد، من را به یاد خودش می‌اندازد.

هوش مصنوعی: چقدر شگفت‌انگیز است اگر کسی در برابر دیگری که به ظاهر پست‌تر است، بتواند ملاحظه کند و این در حالی است که او ممکن است از چهره بزرگان آبروی بیشتری داشته باشد.

هوش مصنوعی: تو آن کسی هستی که وقتی به سیب سرخ نگاه می‌کنی، به یاد می‌آوری که چگونه نور ماه از آن می‌ریزد و زیبا می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که به زیبایی و فریبایی او توجه کرده، جوری تحت تأثیر قرار گرفته که مثل یک جوی آب به نظر می‌رسد، اما مثل سراب و توهم است.

هوش مصنوعی: با خشم و سختی زمان، من ناچار از سرزمین و دوستانم دور شدم.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که خیمه‌ای به رنگ نیلوفر شکست، میخ آن نیز باید شکسته شود و طنابش هم باید پاره شود.

هوش مصنوعی: نظام خوشه پروین از هم گسسته است، مثل اینکه نظم من از دوستان خوش‌اخلاقم جدا شده است.

هوش مصنوعی: عزمی برای دوری از دوستان نداشتم، اما چه فایده که تقدیر مانع من شد.

هوش مصنوعی: من از جدایی گریختم و دردی از جدایی نیافتم، راه سفر را در پیش گرفتم و کسی که دانا بود، سفر نکرد تا درستی را بشناسد.

هوش مصنوعی: صدای بلبل و پر همای را دارم، پس چرا باید همانند بوم در جایی خراب و ویران زندگی کنم؟

هوش مصنوعی: آیا کسی حاضر است دشت نازیبا و کوه‌های سخت را انتخاب کند، در حالی که می‌تواند از آب‌های زلال و باغ‌های پرعنب بهره‌مند شود؟

هوش مصنوعی: آیا کسی انتخاب کرد که در میان جنگل‌ها و موجودات غول‌پیکر زندگی کند، به جای آنکه از میوه‌های خوشمزه و جوانان زیبا بهره‌مند شود؟

هوش مصنوعی: آیا کسی می‌تواند به جای موسیقی دلنشین خوانندگان، صدای خشن و نامناسب جغد و کلاغ را انتخاب کند؟

هوش مصنوعی: من از شوق دوستان به قدری گریه می‌کنم که چرخ روزگار مانند حبابی بر روی آبی که از چشمم می‌ریزد، می‌چرخد.

هوش مصنوعی: دنیا را مانند آسمان می‌بینم که دانه‌های انار بر آن می‌فشانم و بر گل‌های سرخ، همچون لعل در حال ذوب، زیبایی می‌افزایم.

هوش مصنوعی: هر زمان که بادی وزد، باغ بوی خوشی می‌گیرد و دلم پر از عشق می‌شود و چشمانم پر از اشک، مانند ابرهایی که باران می‌بارند.

هوش مصنوعی: گوهری که در دل دارم، در شب نماز جدا خواهد شد و پرده‌ای از عطر مشک بر روی خود خواهد کشید.

هوش مصنوعی: اگر فکر تو به من نزدیک شود، مانند مهمان خوش‌آمدی که از دل و چشمانم، غذایی خوشمزه و نوشیدنی آماده کنم.

هوش مصنوعی: تعجب نکن که من از جدایی دوستانم شکایت می‌کنم، چون تیر در پرتابش نیز از دست رفته و بر دل فرود می‌آید.

هوش مصنوعی: به خاطر این که از هم‌نوعان خودم دور مانده‌ام، بر اثر گزینش دوستان غیر هم‌جنس و ناهمسو، عذاب می‌کشم.

هوش مصنوعی: چنانکه موم، که اگر یک روز در معرض شهد نرود، با آتش سوزانده می‌شود، عقاب نیز به همین شکل است.

هوش مصنوعی: دل من مانند یک آتش معلق است که در درونم می‌سوزد، همانطور که چراغ‌ها در اطراف محراب قرار دارند.

هوش مصنوعی: اگر خواب به سراغت می‌آید و دلتنگی‌ات زیاد شده، بدان که حالتی در درونت وجود دارد که دیدگانت پر از غم و درد است و حتی در این حالت خواب هم به سراغت نمی‌آید.

هوش مصنوعی: من برای کشیدن این همه درد و رنج، هیچ سودی جز رفتن و رسیدن به مقصود و تنها یک تغییر در حالتم نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: نه فرصتی برای ماندن هست و نه هدفی حاصل می‌شود. همچنین، نه فایده‌ای در باز شدن برگ‌ها وجود دارد، زیرا این کار بی‌دلیل و بدون هدف است.

هوش مصنوعی: من آنقدر سنگین و سنگین‌دل بودم که مانند لنگری در جای خود ثابت ماندم، اما حالا لیاقت این را دارم که در عمق دریا فرو روم و غرق شوم.

هوش مصنوعی: من به خوبی می‌دانم که احساساتم چقدر سرد و سنگین است، از این رو از مردم دوری می‌کنم، مثل جیوه که به راحتی از دست می‌رود.

هوش مصنوعی: از زمانی که در دوستی بوده‌ام، هیچ کسی به من نامه‌ای نمی‌نویسد و خطابی ندارد، مانند تیغی که برهنه نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به حدی دچار شوق و اشتیاق شده‌ام که اگر به کوهی صدایی بدهم، به هیچ وجه از آن صدای بازگشتی دریافت نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: به همین خاطر که کسی برای من کتاب نفرستاد، مثل کتابی که در کنار هم تنگ شده و دچار شکستگی است، من هم احساس شکست و تنگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم بخندم در حالی که دل و احساساتم مانند یک پوست نازک پسته است؟ زیرا دوستانی دارم که به قلبم زخم زده‌اند و دلشان مانند عناب، سخت و بی‌رحم شده است.

هوش مصنوعی: من چهره‌ام را سیاه کرده‌ام و دلم گرفته است، چون دل برداشت برآمده از رنج و عذابی است که مانند آبی که از دلو می‌ریزد، به من شتابان می‌آید.

هوش مصنوعی: این کار دقت و پیچیدگی خاصی دارد و مانند یک انگشت که برای انجام محاسبه‌ای خاص به کار می‌رود، نیاز به تأمل و تدبیر دارد. در واقع، انجام این کار نیازمند حوصله و مراقبت است تا نتایج مطلوب حاصل شود.

هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای زیرک در دام مانده‌ام و اکنون با دو دست خود مانند مگسی به هم می‌زنم.

هوش مصنوعی: هرگز دست از دوستانم برنمی‌دارم، حتی اگر دشمنان مرا به سختی بیاندازند.

هوش مصنوعی: زمانه با شیطنت و نیرنگش، جوانی و شادابی من را از من گرفت و به طریقه‌ای دیگر تصرف کرد. روزهای جوانی و شادابی‌ام را به سرعت و بی‌رحمی از من ربود.

هوش مصنوعی: چرا وقت خود را صرف چیزهایی می‌کنی که تاثیرگذار و توانمند نیستند، در حالی که ستاره‌ها و شهاب‌ها نیز در این کار نقشی ندارند؟

هوش مصنوعی: نسبت به تأثیرات مثبت یا منفی ستاره‌ها نباید زیاد نگران باشی، زیرا همه ما مانند یکدیگر در این چالش‌ها و مشکلات زندگی غرق شده‌ایم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کدام از آنها به عمل خود وابسته نیستند؛ نه طلوع و غروبی دارند و نه تصوری از شتاب و آرامش.

هوش مصنوعی: خدا می‌داند که اگر بتوانم علت چرخش روزگار را به نفع یا ضرر مشخص کنم، فقط او را می‌شناسم که همه چیز را به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: کجا می‌تواند به مور آسیب برسد، در حالی که چرخ روزگار از آن درست شده و به مانند عنکبوتی در شبکه‌ای پیچیده است؟

هوش مصنوعی: من با عقل و دلیل این هدیه را آورده‌ام که جز عاقلانی که درک درستی دارند، کسی لب او را نخواهد شناخت.

هوش مصنوعی: سخن گفتن درباره درد و دل‌هایم بی‌فایده است، چون کسی نیست که گوش دهد، پس چرا بخواهم این‌قدر طولانی صحبت کنم؟

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که من در این حالت نگرانی و اضطراب بمانم؟ آیا ممکن است درهای بسته به روی من باز شوند؟