هوش مصنوعی: ای کسی که در میان این مردم به اوج رسیده‌ای، روزگار هم به خاطر مقام و عظمت تو به خودش میبالد.

هوش مصنوعی: شخصی با دانش و بصیرت که عادل است و در دنیای دین مانند دریا پر از جواهرات و غنی از معارف می‌باشد.

هوش مصنوعی: در دور و زمینی که وجود دارد، فاجعه و بلندی مانند تو زاده نشده است و عظمتی مانند چشمان تو را هیچ ستاره‌ای ندیده است.

هوش مصنوعی: وقتی خشم تو برمی‌خیزد، شیر آسمان از شدت ترس رنگش زرد می‌شود و نسیم صبح به خاطر رحمت‌های تو شرمنده می‌گردد.

هوش مصنوعی: وقتی از دوستی خوب و ماهر آگاه شویم، وقتی که به خوشبختی بنشینی و از خرد و عقل نیکو بهره‌مند باشی، زندگی زیباتر خواهد شد.

هوش مصنوعی: حکمت جهان مانند نوری است که از دو سخن مهم ناشی می‌شود. این نور، خزانه‌ای از بزرگی و عزت را به ارمغان می‌آورد. همچنین ستاره‌ها نشانه‌ای از حرکت و زمین، به عنوان پایگاهی برای آرامش و ثبات، به شمار می‌روند.

هوش مصنوعی: محبت و مهربانی تو مانند جوهر جان و زندگی من است، اما خشم و عصبانیت تو مانند خنجر مرگ، جان مرا می‌آزارد و عذاب می‌دهد.

هوش مصنوعی: محبت و توجه تو مثل تابش آفتاب است که دل‌ها را روشن می‌کند و از خوبی‌ها و صداقت تو است که مردم به آسمان‌ بی‌نهایت نزدیک می‌شوند.

هوش مصنوعی: نعمت و برکاتی که تو به آن‌ها دسترسی داری، مانند منبعی از فیض و رحمت است. و موفقیت و شایستگی‌ات، همانند بنیادی است که به مقام و منزلت تو استحکام می‌بخشد.

هوش مصنوعی: وقتی که با دیگران خشمگین می‌شوی، مانند ناری که می‌سوزاند، و وقتی که آرام می‌گیری، مانند بادی که جان تازه‌ای می‌بخشد. همچنین، با طراوت و پاکی آب هستی و همچون خاکی با شخصیت و بردبار.

هوش مصنوعی: ظاهر تو باعث ارزشمند شدن هر بوی خوش و عطر است، و مهربانی تو به هر درب سلطنتی زندگی و شکوه بخشیده است.

هوش مصنوعی: اوضاع و شرایط زندگی تو به‌گونه‌ای است که وظیفه‌ات را به‌خوبی انجام داده‌ای و در عین حال، خوشبختی و موفقیت‌های بزرگ‌تری برای تو به وجود آمده است که در کنار آن‌ها قرار داری.

هوش مصنوعی: بخشندگی تو همچون برکت و روزی است که به همه می‌رسد، نه تنها برای خاصان و برگزیدگان، بلکه عموم مردم نیز از آن بهره‌مند می‌شوند. و در این میان نه بار سنگینی بر دوش کسی است و نه انتظار و شوقی در دل می‌ماند.

هوش مصنوعی: ای حکومت و سلطنت، تو به جای خود استوار و مستقیم هستی و این کشور به وجود تو امنیت و استحکام داده است.

هوش مصنوعی: می‌دانی که بدون تو حال سپاهان چگونه شده است؟ به من گوش کن که داستانی دارم که جان را به حرکت درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که برای تو، که با قلب مبارک‌ات می‌شنوی، به سختی آن رعد و برق‌ که مرا به هلاکت وا داشت، رسیده است.

هوش مصنوعی: وضعیت دنیا از نظم و ترتیب خارج شد، بنابراین مردم تغییر کردند و جریان کارها نیز دگرگون شد.

هوش مصنوعی: با هیچ‌کس مهربانی نکن و با کسی بخشندگی نشان نده، نه در برابر کسی humility داشته باش و نه نسبت به کسی وقار نشان بده.

هوش مصنوعی: بعد از جدا شدن از تو، دنیا به درگیری و مشکل افتاده است. این لحظه آخر است و کار همه چیز به پایان رسیده است.

هوش مصنوعی: به خاطر آن چهره که زرد و پژمرده است و چشمی که نمی‌تواند اشک بریزد، آرزوی ناچیز و ضعفی در وجودم حس می‌کنم و دل‌سپردگی‌ام به آسایش از درد و رنج خسته شده است.

هوش مصنوعی: آن کوه، رنگش کبود و خشن شده است و دیوارهای زمان به تاریکی و سیاهی گراییده‌اند.

هوش مصنوعی: نگاه کن به لباس پاره و صورت‌های خسته در صبح زود، همچنین به موی‌های چیده شده عروس‌ها در باغ.

هوش مصنوعی: نام نیک و افتخار شخص به دلیل تأثیرات خارجی به تدریج در حال کم رنگ شدن است و در پی این تغییرات، دنیای اطراف او نیز تحت تأثیر قرار گرفته و دچار عدم ثبات و ناپیدایی شده است.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که گردش چرخ روزگار و ترکیب اجزای مختلف بدن همگی تحت تأثیر شرایط و مزاج‌ها قرار دارند، به طوری که هریک از این اجزا می‌تواند دچار تغییراتی شود و نتایج متفاوتی به همراه داشته باشد. این تغییرات در نهایت می‌تواند وضعیت کلی افراد را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: آتش به حالتی بی‌حرکت درآمده و باد هم ناتوان شده است. هم خاک به خاطر آلودگی بد شده و هم آب وضعیت ناخوشایندی دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت به کمبود نعمت و فراوانی مشکلات اشاره شده است. این بیان می‌کند که زندگی روزمره مردم تحت تأثیر فقر و کمبود منابع قرار دارد و شرایط به گونه‌ای است که تنها دستاورد یک فرد، در مقایسه با هزاران نفر، بسیار ناچیز و اندک به نظر می‌رسد. به عبارت دیگر، در این وضعیت، حتی کوچک‌ترین بهره‌وری نیز به سختی حاصل می‌شود و شکاف‌های اقتصادی و اجتماعی را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در دنیای پر از درد و رنج، مردم به شدت نگران و مضطرب هستند و از خطر مرگ در هراس به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: زمین بی‌فایده و بایر شده و دیگر گیاهی از آن نمی‌روید، همچنین شاخه‌ها نازا شده و میوه‌ای نمی‌دهند.

هوش مصنوعی: در گرمای شدید تابستان، آب‌های جهان به خاطر حرارت کوه‌ها بخار می‌شوند و به شکل قطرات باران به زمین برمی‌گردند. این قطرات به نهرها و جویبارها جاری می‌شوند و زندگی را به اطرافشان می‌آورند.

هوش مصنوعی: آبی که به زیر زمین فرو رفته، مانند نام نان است؛ نان را هم باید مانند قرص در آسمان بالا نبرد.

هوش مصنوعی: همه در اطراف ما سنگدل و بی رحم شده‌اند، ابرها هم به سختی و سنگینی باران می‌بارند. وزش باد هم داغ و آتشین است و آب‌ها هم ناچیز و کمرنگ به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در دوردست‌ها، خوشه‌ای همچون سنبله به وجود آمده و در سمت راست آن، نوری شبیه به شیر می‌درخشد و ترازوی آن هم در کنار آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: نان مانند مواد مخدر، در زیر خنده‌های مردم، پنهان است؛ از گندم که مانند خلیفه‌ای با ارزش و بسیار با احتیاط مصرف می‌شود.

هوش مصنوعی: نان به قیمت شیرین فروخته می‌شود، اما طعم آن تلخ است؛ در این میان هم نان کوچک و هم نان بی‌کیفیت به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: پرندگان به خاطر عشق به دانه‌ها در آسمان پرواز می‌کنند، به‌گونه‌ای که ستاره‌ها را می‌چینند. ماهی‌ها نیز به خاطر شوق آب، خود را در دریای آسمان می‌شمارند.

هوش مصنوعی: نان ناپدید شده و کشته شده، مانند آب حیات است و انسان‌ها مانند سکندر، به دنبالش رفته و جان خود را فدای آن می‌کنند.

هوش مصنوعی: در آرزوی خوشبختی، بختی که شبیه کوهی با قامت عظیم و سربلند است، به زمین افتاده و به نوعی ناامید شده است.

هوش مصنوعی: گروهی به سبب گرسنگی به شدت رنج می‌برند و از وجود خود و دیگران خسته و سیر شده‌اند. عده‌ای دیگر به خاطر ضعف و تشنگی، حالتی تهاجمی پیدا کرده‌اند و به مانند تیغی تیز و برنده به سمت دیگران می‌روند.

هوش مصنوعی: این شعر به تصویرهایی از عشق و آتش اشاره دارد. در یکی طرف، دوستی که با عشق و حرارت همچون تنوری پر از آتش است و در طرف دیگر، غمی که مانند ابر بارانی است و احساسات را در دل دارد. این تضاد میان حرارت عشق و سرمای اشک، نشان‌دهندهٔ عمق عواطف انسانی است.

هوش مصنوعی: گفتی که خاک، مانند مار، در آن می‌غلطد و می‌خورد، و گفتی که این یکی، مثل سوسمار، زیاد ضربه می‌زند.

هوش مصنوعی: کسی که دلی از حرص و طمع به دنیا داشته باشد، حتی اگر سه شهر گنج و ثروت در اختیارش باشد، باز هم با دیدن یک تکه نان در رنج و عذاب به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: آن کس که به خاطر خوش‌گذرانی و لذت‌های دنیوی از خوراک شیرین و لذیذ دوری کرد و به خوردن مرغ مرده روی آورد، وقتی که به سرنوشت مرگ دچار شد، بی‌قدرت و خوار گشت.

هوش مصنوعی: زن برهنه‌ای که نتوانسته است خود را بپوشاند، همانند کسی است که از زینت‌های گرانبها بهره‌مند نشده است.

هوش مصنوعی: فرزند مانند سگی نافرمان و بی‌ادب شده و شوخی‌های او چون گربه‌ای بی‌نجابت و بی‌حیا به دل می‌زند و بچه‌اش را نیز به آسانی می‌بلعد.

هوش مصنوعی: این خون، که از گوشت خورده شده، نشان می‌دهد که پس از ستمی، رنگ و رویش تغییر کرده است. و گوشه‌ای از دل مثل جگر، به حالت داغ و سوزان در وجودش وجود دارد، همچون گربه‌ای که در حال تعقیب طعمه‌اش است و نشان‌دهنده حسی عمیق و غم‌انگیز در زندگی است.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به دو دسته از موجودات زنده اشاره دارد که هر کدام هدف و مقصود خاصی دارند. یکی از آنها به دنبال چیزی طبیعی و گیاهی است و دیگری در جستجوی هدفی درگیری و مبارزه با یک حریف است. در اینجا، گفتگو و برخورد با حوادث و شرایط زندگی هر کدام به نوعی منعکس‌کننده‌ی شخصیت و کوشش آنهاست.

هوش مصنوعی: مردی در مسیر اصلی شهر و گوشه و کنارهای آن، روزها و شب‌ها را به سفر و پیمایش می‌گذرانید و تلاش می‌کرد تا به مقصد خود برسد.

هوش مصنوعی: ناباوری و ضعف کودکان معصوم و زاری و درخواست جوانان خوشبخت را توصیف می‌کند.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالتی دشوار و تلخ می‌پردازد. گوینده می‌گوید که به جای شیر، خونی می‌مکد و همینطور که درخت خرما می‌خورد، تیغ خارداری نیز در آن وجود دارد. این نمادگرایی نشان می‌دهد که فرد دچار رنج و سختی است و به جای لذت و تغذیه صحیح، با مشکلات و درد مواجه است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف میزبان و مهمان‌نوازی آسمان می‌پردازد. می‌گوید که سفره‌ای گسترده شده و تنها چیزی که از آن برداشت می‌شود، نعمت‌های آسمانی و عطاهای طبیعت است. شاعر به نوعی از زیبایی و bounty (فراوانی) طبیعت و زندگی اشاره دارد که مانند دستی از بهشت برای آدمی گشوده شده است.

هوش مصنوعی: با لبخندی به زیبایی گل‌های سوسن و سمن، و با طراوتی شبیه پسته و انار، رویی تازه و پرنشاط از خود نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند به ما کمک کند جز رحمت و فضل خداوند، و هیچ تکیه‌گاهی برای ما وجود ندارد مگر بر لطف و مهربانی او.

هوش مصنوعی: در آن زمان، گرگ گرسنه به گله حمله‌ور شد و هر کسی را که می‌دید، می‌کشت، حتی اگر از نظر جسمانی چاق و سالم بود.

هوش مصنوعی: اگر کسی به مرگ نزدیک شود، مانند گرگی است که به دنبال طعمه‌اش می‌گردد و نمی‌تواند از آن فرار کند؛ آیا او به هنگام روبه‌رو شدن با این مرگ ناگزیر، چیزی جز تسلیم و پذیرش دارد؟

هوش مصنوعی: ببین چه برکت‌ها و نعمت‌هایی در زندگی وجود دارد وقتی که کسی را که به زندگی سوار شده، از آن پیاده کنند و او در واقع فقط به معنای عمیق زندگی آگاه شود.

هوش مصنوعی: عوام مردم نتوانند کارهای بیهوده و اضافی را بشمارند، اما هیچ کس از اهل هنر در این سرزمین باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: آنها به جایگاهی رسیدند که نامشان همیشه باقی خواهد ماند و در روز قیامت از آن قوم یاد می‌شود.

هوش مصنوعی: ای خورشید درخشان که در آسمان می‌تابی و نور می‌بخشی، تو بر تخت و سلطنت جمشید بزرگوار نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: به دقت به اطراف خود نگاه کن و وضعیت دنیا را مشاهده کن. انسان خردمند از این وضعیت‌ها درس می‌گیرد و عبرت می‌آموزد.

هوش مصنوعی: دل خود را به دنیا نسپار، زیرا دنیا هیچ ثبات و پایداری ندارد. بر آن اتکاء نکن و شاد زندگی کن که بر حذر باشی.

هوش مصنوعی: به دنبال شربت خوشبختی از چشمه‌های آسمان نرو، امیدوار باش که خوشدلی را از چرخش ستارگان پیدا خواهی کرد.

هوش مصنوعی: من کمبودهایی در وفای خود احساس کردم و دنبال پاداش و ثمره‌ای در آسمان گشتم، ولی هر بار به نتیجه‌ای نرسیدم.

هوش مصنوعی: باران نعمت‌های خدا را شکر می‌گویم که این واقعه رخ داد و بر گوشه‌های زندگی‌ام غبار نشسته است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که درختان زرد شوند و فصل مهرگان فرامی‌رسد، شاخه‌های سبز نیز به زودی لباس نو بهاری به خود خواهند پوشید.

هوش مصنوعی: ای تو، با اراده‌ای همچون دیوار مملکت و قدرتی به اندازه تیغی که به دست داری، آرزوی موفقیت و خوشبختی برای تو دارم.

هوش مصنوعی: مقام تو به قدری بلند است که از آسیب‌ها و ناملایمات آسمان‌ها در امان هستی و جانت در امنیت و حفاظت از آسیب‌های روزگار قرار دارد.