هوش مصنوعی: عظمت دریا و جواهر بخشش آن را می‌ستاید؛ این دریا بی‌کران است و نه انتهایی دارد و نه ساحلی که به آن برسد.

هوش مصنوعی: این منطقه، خوشبو و دل‌انگیز است و درختانش عطر عود و عطر عنبر می‌دهند. در کنار این، گنجایش لؤلؤ و مرجان به زیبایی طبیعی آن افزوده است. هوای این جا پاک و روشن است و آب‌هایش زلال و شیرین هستند که روح را شاداب می‌کنند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به عظمت و جایگاه بلند انسانی اشاره می‌کند. او می‌گوید که در برابر مقام او، آسمان به پایین‌تر از او می‌آید و زمین در کنار او تنها یک نقطه به حساب می‌آید. همه چیز در جهان در مقایسه با او ناتمام و محدود است و پیش از وجود او نیز نقص‌هایی وجود داشته‌اند. این موضوع نشان‌دهنده‌ی والایی و بزرگی شخصیت یا وجود مورد نظر است.

هوش مصنوعی: بخار او بوی خوش و عطر را به همراه دارد و زمین او پر از مرجان است. درخت او مظهر سرسبزی و زنده بودن است و گیاهان او همه شگفت‌انگیز و زیبایند. جانوران نیز بخشی از این زیبایی و زندگی طبیعی هستند.

هوش مصنوعی: در اینجا به توصیف زیبایی‌های طبیعی و فضائل یک مکان خاص پرداخته شده است. این مکان پر از عطر و بوی خوش بوده و مملو از نعمت‌های گرانبها است. همه جا با عود و رایحه‌های دلنشین آراسته شده و سطوح آن پر از چیزهای قیمتی و خوشبو است. در مجموع، این توصیف به شکوه و زیبایی آن مکان اشاره دارد.

هوش مصنوعی: صدف‌هایی از زو به وجود می‌آیند که گوهرهایی را در خود دارند و همچنین موجوداتی بزرگ مانند نهنگ‌ها از آن‌ها به شکل اژدها پدید می‌آیند.

هوش مصنوعی: اگر نیرو و انرژی خاصی ایجاد شود، می‌تواند از کوه‌ها بگذرد و اگر تحریک و تحرکی به وجود بیاید، می‌تواند ستاره‌ها را نیز به حرکت درآورد.

هوش مصنوعی: این متن به این معناست که مانند دریا نیست که هر چیز کوچکی را بر دوش خود حمل کند و اگر بادی به او بوزد، به سرعت تحت تأثیر قرار گیرد و ناپایدار شود. به نوعی به پایداری و استقامت اشاره دارد.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف قدرت و استقامت واقعی می‌پردازد. شاعر می‌گوید که دریا یا چیزی که از کاهی لرزد، قدرت و استحکام واقعی ندارد. اگر کوهی به درون آن بیفتد، هیچ تغییری در سطح آن ایجاد نمی‌شود. این سخن به معنی آن است که باید در زندگی به دنبال چیزهایی باشیم که واقعاً مقاوم و پایدار هستند.

هوش مصنوعی: ابرها از او مرواریدها می‌بارند و زمین در ماه نیسان با این بارش‌ها، خود را در آذر می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: هیچ لحظه‌ای بدون کشیده‌چوبی نبوده است، او همچون دریا هر سال عادت خود را دارد و صد کشتی طلا را در دل دارد.

هوش مصنوعی: اگر آسمان تلاطم و موجی ایجاد کند، همین برای جلب توجه کافی است و اگر دریایی جهان را به حرکت درآورد، همین نیز به تنهایی زیبا و جذاب است.

هوش مصنوعی: عقل مانند شناوری در دریا است و فکر مانند غواصی که در عمق دانش و علم غوطه‌ور است. کشتی‌ای که در این دریا حرکت می‌کند، هنجارهای حلم و صبوری را دارد و لنگری برای توقف و آرامش در این آب‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: در این دریا، تو چه می‌دانی؟ تو این کشتی را به چه کسی نسبت می‌دهی؟ فقط این شخص است که سخاوت را پرورش می‌دهد و تنها این فرد است که گویای سخن است.

هوش مصنوعی: امام شمس‌الدین ابوالفتح، شخصیتی است که در هر زمینه‌ای مانند دریایی پر از مروارید و جواهرات می‌باشد. او یکی از برترین‌ها در تخصص‌های مختلف است.

هوش مصنوعی: از او یک کلمه و صد معناست، از او یک سخن و صد دلیل دارد، از او یک بیت شعر و صد دیوان است، و از او یک فرمول و دو صد دفتر علمی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: جوهر کلام عربی مانند حرف‌های زیبا و دلنشین است که به مانند دایره‌ای دو سویه می‌چرخد. شعر و نظم عربی برای عرب‌ها زینت و زیبایی است و نثر آنها برای عجم‌ها افتخار و اعتبار به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: روشنی چهره او چنان است که چشم هفت ستاره را نابینا کرده و صدای برجستگی و فضیلت او به حدی است که گوش هفت آسمان را کر کرده است.

هوش مصنوعی: بادسیر، یعنی بادی که از سمت کوه می‌وزد، به عالم بالا وابسته است. در واقع، این باد را با حلم و آرامش کوه مقایسه می‌کند؛ بنابراین آرامش کوه، در مرکز خود، می‌تواند به نوعی نشان‌دهنده توازنی باشد که در عالم وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر گاه که قلم او در شکل‌گیری واژه‌ها به درستی بچرخد، به آسانی می‌تواند دختران نعش را به نظم درآورد.

هوش مصنوعی: اگر آسمان می‌توانست از شرم شیرینی نظم و چینش خوشه پروین، آن‌ها را از یکدیگر جدا می‌کرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد ابلیس را با وصفی نیکو ستایش کند، باید بداند که این کار از توان جبرئیل نیز بیشتر است تا بخواهد بر فرزندان آدم افتخار کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد درباره این خورشید درخشان با کلمات زشت و ناپسند فکر کند و آن را به نظم درآورد، نباید به او بها داد.

هوش مصنوعی: چنان بیان می‌کند که از ترسش زحل را می‌شکند و زهره زمین را خراب می‌کند و مهره آسمان را از هم می‌پاشاند.

هوش مصنوعی: شعری که در اینجا آمده، اشاره به قدرت و زیبایی کلام دارد. گوینده به وصف زبان و گفتار می‌پردازد و آن را همچون معجزه‌ای توصیف می‌کند که توانایی تأثیرگذاری عمیقی دارد. همچنین، او از تناقضات در سخنانش یاد می‌کند و به این نکته اشاره می‌کند که گفتارش می‌تواند هم گرم و سوزان باشد و هم آرام و دلنشین. وجود چنین تناقضاتی در کلام، مانند وجود تیغی تیز است که در آن واحد می‌تواند خطرناک و زیبا باشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی نثری بنویسد که پر از زیبایی و ارزش باشد، روحش غنی می‌شود و اگر شعری بگوید، طبیعتش پر از زیبایی و ارزش خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر راز و رمزی برای او قابل فهم شده است، جز اسرار علم غیب. او هر دانشی را به دست آورده، جز علم شمارش و اندازه‌گیری.

هوش مصنوعی: آب و علم او را یاری گرفت و از بخشش او بهره‌مند شد. هر کسی که در دلش تنگی وجود دارد، می‌تواند با یک لحظه خوشی، شاداب شود.

هوش مصنوعی: تو با دل دریادل و بزرگواریت، شرم را از برکت و نیکی خود دور کرده‌ای. همیشه دل پرشوری داری و در دستانت نعمت و برکت جاری است، چشمت نیز همیشه پر از اشک و محبت است.

هوش مصنوعی: تو مانند باد با سرعت و شتاب در حال حرکت هستی، و ذکر تو مانند جوی آب، از این سرزمین به سرزمینی دیگر روان می‌شود.

هوش مصنوعی: تو آن خورشیدی هستی که در آسمان دیده می‌شود، وگرنه با این یک چشمه خورشید که در اختیار ماست، هرگز نمی‌توانستی نقص چشمی را که در آسمان است ببینی.

هوش مصنوعی: تو به دانشی و حکمت رسیدی که در جایگاهی بالا قرار داری؛ در حالی که اولین پایه و اساس آن علم را من به تو ارائه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر چیزی که به تو تعلق ندارد، بر تو نیاید، این به دلیل آن است که تو بر کسی که از تو نیست، منت نگذار.

هوش مصنوعی: موهای زیبا و درخشان تو جان مرا سیراب کرده و از بخشش تو روزی فراوانی برای من فراهم کرده است، در حالی که دیگران در کیسه‌هایشان چیزهایی اندک دارند و لاغر و کم‌مایه هستند.

هوش مصنوعی: دنیا پر از امنیت و آرامش است، به خاطر این ستایش که به دستوری بیان می‌کنم وگرنه من به هیچ حالتی نمی‌رسیدم که به این اندازه خوشحال باشم.

هوش مصنوعی: ستایش کسی چون تو گفتن، کار کسی چون من نیست. این مانند آن است که طبیب پیش عیسی کار کند، که چنین چیزی نادرست و غیرقابل‌قبول است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم از توصیف و ستایش تو بگوییم، فرصتی بسیار فراهم می‌شود که هرچه از دریا بگوییم، به عقل فهمیده می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر این گفته خوشایند است، بدان که در شعر ممکن است حقیقتی وجود داشته باشد که از دروغ ظریف‌تر و شیرین‌تر از راست است.

هوش مصنوعی: هرگز نیست که طبع انسان همیشه جوان و سرزنده بماند، همان‌طور که خاک همیشه تازه و آراسته نیست و آب نیز مانند آتش به صورت دائمی جوشان نیست.

هوش مصنوعی: شکوه و عظمت تو همیشه در این دنیا باقی خواهد ماند، زیرا هیچ کس دیگری مانند تو به دنیا نخواهد آمد.