هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ نشانه‌ای از آسایش باقی نمانده و هیچ عطر خوبی از دوستی و دل‌پریشی در وجود انسان‌ها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ کس در این سرزمین آرامش ندارد و زیر این سقف تزیین شده، دل شادابی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: در این دنیا، ما از سرنوشت خود آسوده نیستیم. تعجب آور است که در این آسمان پر از ستاره، ستاره بخت و سعادت ما به نظر می‌رسد که در دسترس نیست و در این چرخش زمان نمی‌توانیم آن را بیابیم.

هوش مصنوعی: دیو فتنه بر جهان شادی و آرامش مسلط شده است و پادشاه با سلیمان در سلامتی و قدرت، دیگر نشانی از بزرگی و شکوه باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: خورشید عمر این دنیا بر لبه دیوار قرار گرفت تا دیگر نگویند که این دنیا باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از اسرافیل می‌خواهد که برخیزد و دردی را که در جریان قیامت و نجات ارواح وجود دارد، احساس کند. او به این نکته اشاره می‌کند که زمان زیادی باقی نمانده و تنها یک لحظه بیشتر در این حالت نمانده است. به نوعی، این پیام احساس urgency و ضرورت به تغییر و تحول را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر جهان از مردان خالی شود، شب مانند غم و اندوهی خواهد بود که در دل جا گرفته است. دیگر نه تخت جمشید باقی می‌ماند و نه اسب رستم.

هوش مصنوعی: بار دیگر با تلاش و زحمت به زندگی ادامه بده، زیرا کسی در کنار تو نیست که از غم روزگار صحبت کنی. وقتی هیچ همدمی نداری، دیگر بی‌دلیل از سختی‌های زندگی صحبت نکن.

هوش مصنوعی: اگر تمامی دنیای اطراف غمگین شود، غم من هیچ‌گاه چون غم در دل تنگ من نخواهد بود و در آن فضا باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: چنان شد که دیگر نشانی از کارهای شرافتمندانه باقی نمانده و امروز تنها با کلماتی منفی مانند "نه" و "هرگز" می‌توان به چیزی پاسخ داد.

هوش مصنوعی: راهی بیندیش که مرگ را از خود دور کنی، چرا که درد دیگر درمانی ندارد. چاره‌ای پیدا کن برای صبر، زیرا دیگر هیچ نرمشی برای دل نگذاشته است.

هوش مصنوعی: غیبت شخصی محترم به قدری خوشی‌ها و لذت‌های زندگی ما را تحت تأثیر قرار داد که چیزی جز یاد او برای ما باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: ما در آغاز به خیرآفرینی دنیا اشاره کردیم و جشن پیروزی را برپا کردیم. البته این جشن وجود دارد، اما بدون غصه و اندوه نخواهد بود.

هوش مصنوعی: ما به این نتیجه رسیدیم که هیچ کس در این دنیا جاودانه نخواهد ماند، زیرا حتی جان‌ساز اصلی که از او زندگی به وجود می‌آید، نیز باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: جهان همچون یک پیشوای بزرگ است که تنها با یک نیروی استوار می‌توان بر آن تسلط یافت. وقتی که در عالم، بازویی محکم و قابل اعتماد وجود نداشته باشد، همه چیز بی‌ثبات و متزلزل می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که وقت مرگ فرا رسید، صدای مرگ به گوش می‌رسد و این نشانه‌ای از پایان زندگی است. آنچه گفته شد، به وضوح قابل فهم است و مبهم نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که فرد از فرزندان، خال (عمو و خاله) و عموی خود هیچ نتیجه‌ای نگیرد، طبیعتاً دیگر پیوندی با آن‌ها نخواهد داشت و به نوعی از آن‌ها جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که تقدیر آسمانی با رضایت و خرسندی همراه است، از همان ابتدای کار دیگر در ابروی رضایت او هیچ انحراف و تردیدی باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: چیزی که در دست غیب و غیرقابل مشاهده است، در واقع به شکلی پنهان در آستین نهان شده است. این نشان می‌دهد که آن چیز با ارزش و مهم، در جایی پنهان است و هیچ معلمی نمی‌تواند آن را بیاموزد یا به آن دسترسی پیدا کند.

هوش مصنوعی: او رفت و از او تنها یادگاری باقی ماند؛ مانند عیسی که مریم اگرچه نماند، اما یادش باقی است.