هوش مصنوعی: چهره زیبا و دلربای تو باعث شده که ماه هم شرمنده شود و لب‌های شیرین تو، رقابت را برای بازار شکلات سخت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: بنفشه، حتی اگر در بازار هم رونق داشت، وقتی زلف یار را دید، به سادگی از چهره‌اش باز می‌گشت.

هوش مصنوعی: گل سرخ به خاطر زیبایی و جذابیت تو، از سرزمین خود رویید و به سمت تو آمد، طوری که چشمانم به آبی که از رویت می‌ریزد، خیره مانده است.

هوش مصنوعی: وقتی که خورشید از چهره تو روشنی گرفت، ماه هم از آن نور منعکس شد و در نتیجه گل‌ها از زیبایی ماه به سراغ تو آمدند.

هوش مصنوعی: به خاطر زنجیرهای زلف تو، از صبر و دل و جانم تأثیر گرفت.

هوش مصنوعی: او زیر لب می‌خندید و می‌گفت: برو، این کار آسان است، اگر خودت اینقدر با اعتماد به نفس باشی.

هوش مصنوعی: سوال نکن از دل بیچاره‌ام که چگونه عمری را با یاد تو سپری کردم.

هوش مصنوعی: هر کسی که نام تو را بر زبان بیاورد، مانند لاله‌ای است که در دهانش خون جگر داشته باشد.

هوش مصنوعی: می‌پرسی از من که چه چیزی می‌خواهم، در حالی که جدایی تو از من، هم شادی و هم غم را از من گرفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر جان من زحمت نکش، زیرا که جان خودت به درد می‌آید.

هوش مصنوعی: تو باید بدانی که این بنده (من) در نظر تو بد نبوده و اگر هم بد بوده، رفته و دردسر را به همراه خود برده است.

هوش مصنوعی: من به تو نزدیکم مانند حلقه‌ای که در گوش توست، و چون حلقه‌ای که از سوی در به تو وصل شده‌ام.

هوش مصنوعی: از باغ زیبایی‌های تو کسی بهره‌مند نمی‌شود که بیشتر از رنجی که تو متحمل شده‌ای، رنج نبرده باشد.

هوش مصنوعی: دل من که از محبت و کار تو ناتوان شده است، به نزد بدیع‌الدین عمر می‌رود و از تو شکایت می‌کند.

هوش مصنوعی: فردی بااستعداد و هنرمند که به لطف طبیعت و ذاتی پاکش، موفق به خلق آثار ارزشمند و زیبایی شده است.

هوش مصنوعی: جوان خوش‌شانسی که خورشید خوشبختی از زاویه قرار گرفته به او نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی از عطر و بوی انسان‌ها فیض گرفت، مانند اینکه صدف از نظم و زیبایی کلمات او مروارید به دست آورد.

هوش مصنوعی: در مجلس همچون ستاره‌ای درخشان می‌درخشد و در میدان جنگ با قدرت و شجاعت مانند شیر نر به میدان می‌رود.

هوش مصنوعی: در میدان هنر، اسب نیکو و مهربانی به سوی جوانان رفت و با صدای پیروزی، از خودش خبر داد.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به این است که دختران نغش، به خود مقام و موقعیتی دست یافته‌اند که در برابرشان کسی باید کمر به زحمت بسته و آماده نبرد با شمشیر زرین باشد. به نوعی می‌توان گفت که این دختران به حدی قدرت و نفوذ پیدا کرده‌اند که دیگران باید برای آنان احترام قائل شوند و آماده دفاع از خود باشند.

هوش مصنوعی: وقتی لیوان شراب قرمز به سمت لبانم می‌رود، انگار ماه را به نزدیکی خورشید آورده‌ام.

هوش مصنوعی: از آن بزرگی، این تواضع برنمی‌خیزد که بر هر چیز کوچک، صد بار سجده کند.

هوش مصنوعی: درختچه‌ای تازه‌روییده به خاطر بزرگی و شکوهش، باعث سرزندگی و نشاط در صبحگاه می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی وقت شکارش فرا رسید، با ترفندی جانش را از چنگ شیر آسمان (سرنوشت) نجات داد.

هوش مصنوعی: در برابر زیبایی و تفاخر او، ماه و خورشید خود را ناکام می‌بینند و به نوعی از او خجالت می‌کشند.

هوش مصنوعی: زمانی که اجل تصمیم به گرفتن جان دشمنش می‌گیرد، سرنوشت او را به گونه‌ای رقم می‌زند که مانند پرتاب تیر به هدف می‌رسد.

هوش مصنوعی: ثبات و دوراندیشی او همچون سنگی است که از قضا قدرت تأثیر تصمیماتش را از تقدیر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این یک دستی است که به خاطر بخشندگی و نیکی فراوانش، هر کسی را به خطر می‌اندازد.

هوش مصنوعی: همیشه تا زمانیکه بگویند خورشید از سمت شرق به سمت غرب رفته است.

هوش مصنوعی: به شادی و خوشی و مهمانی بپرداز، چون دشمن تو در حال غم و اندوه است و به سوگواری مشغول است.