جلال عضد » دیوان اشعار » رباعیّات » شمارهٔ  ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای زلف تو یک کمند و بل پنجه شست</p></div>
<div class="m2"><p>سر تا به قدم پیچ و خم و چین و شکست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هم صحبت جادوان خونخواره مست</p></div>
<div class="m2"><p>سرحلقه هندوان خورشیدپرست</p></div></div>

شمارهٔ  ۸

ای زلف تو یک کمند و بل پنجه شست
سر تا به قدم پیچ و خم و چین و شکست
هم صحبت جادوان خونخواره مست
سرحلقه هندوان خورشیدپرست

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و جذابیت زلف معشوق خود اشاره می‌کند که مانند یک کمند (دام) است و تمام وجود او را در بر گرفته است. زلف معشوق باعث شده که او در دنیای پرهیجان و جذاب عشق غرق شود. همچنین، شاعر با توصیف هندوانی که خورشید را ستایش می‌کنند، تأکید بر جذابیت و فریبندگی معشوق خود دارد.

شمارهٔ  ۶

شمارهٔ  ۷

هوش مصنوعی: زلف تو مانند دامی است که مرا گرفته و تمام بدنم را در پیچ و تاب و خمیدگی و شکستگی فرو برده است.

ای زلف تو یک کمند و بل پنجه شست

سر تا به قدم پیچ و خم و چین و شکست

هوش مصنوعی: در جمع افرادی که به آسیب و خونریزی معروف هستند، من نیز در کنار آن‌ها قرار دارم و در میان کسانی هستم که به پرستش خورشید شهرت دارند.

هم صحبت جادوان خونخواره مست

سرحلقه هندوان خورشیدپرست

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده