جلال عضد » دیوان اشعار » رباعیّات » شمارهٔ  ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بر روی تو زلف را اقامت هوس است</p></div>
<div class="m2"><p>سرفتنه دور را اقامت هوس است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ابروی تو محراب نشین شد چشمت</p></div>
<div class="m2"><p>آن کافر مست را امامت هوس است</p></div></div>

شمارهٔ  ۷

بر روی تو زلف را اقامت هوس است
سرفتنه دور را اقامت هوس است
ابروی تو محراب نشین شد چشمت
آن کافر مست را امامت هوس است

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذبه چهره و زلف معشوق اشاره دارد. شاعر می‌گوید که زلف معشوق به نوعی در دلش جا دارد و او را به خود جذب می‌کند. ابروهای معشوق به شکل محرابی درآمده و چشم‌های او نگاهی مست و فریبنده دارند. به نوعی، این زیبایی‌ها و جذبه‌ها نشان‌دهنده هوس و اشتیاق شاعر به معشوق است.

شمارهٔ  ۵

شمارهٔ  ۶

هوش مصنوعی: بر روی تو زلف‌ها به خاطر شوق و آرزو ایستاده‌اند و دلتنگی دوری نیز برای آرزو و شوق به سر می‌برد.

بر روی تو زلف را اقامت هوس است

سرفتنه دور را اقامت هوس است

هوش مصنوعی: ابرویت مانند محراب است و چشمانت آن شخص کافر را به حالت مستی درآورده است و او به دنبال رهبری هوس‌هایش است.

ابروی تو محراب نشین شد چشمت

آن کافر مست را امامت هوس است

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده