جلال عضد » دیوان اشعار » رباعیّات » شمارهٔ  ۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای باد! حدیث من نهانش می‌گو</p></div>
<div class="m2"><p>درد دل من به صد زبانش می‌گو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می‌گو نه بدان سان که هلاکش [بکند]</p></div>
<div class="m2"><p>می‌گو سخنی و در میانش می‌گو</p></div></div>

شمارهٔ  ۵۰

ای باد حدیث من نهانش می گو
درد دل من به صد زبانش می گو
می گو نه بدان سان که هلاکش بکند
می گو سخنی و در میانش می گو

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از باد می‌خواهد که رازهای او را به دیگران بگوید، اما نه به گونه‌ای که موجب ناراحتی او شود. او درد دلش را با زبان‌های مختلف بیان می‌کند و از باد می‌خواهد که فقط قسمتی از این سخن را منتقل کند.

شمارهٔ  ۴۸

شمارهٔ  ۴۹

هوش مصنوعی: ای باد! سرگذشت من را در دل خود پنهان نگه‌دار و درد دل من را به گوش همه بگو.

ای باد! حدیث من نهانش می‌گو

درد دل من به صد زبانش می‌گو

هوش مصنوعی: بگو طوری که منجر به نابودی‌ات نشود، اما سخن بگو و در دل کلامت نکته‌ای نهفته باشد.

می‌گو نه بدان سان که هلاکش [بکند]

می‌گو سخنی و در میانش می‌گو

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده