جلال عضد » دیوان اشعار » رباعیّات » شمارهٔ  ۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شد دیده به عشق رهنمون دل من</p></div>
<div class="m2"><p>تا کرد پر از غصّه درون دل من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زنهار اگر دلم نماند روزی</p></div>
<div class="m2"><p>از دیده طلب کنید خون دل من</p></div></div>

شمارهٔ  ۴۷

شد دیده به عشق رهنمون دل من
تا کرد پر از غصه درون دل من
زنهار اگر دلم نماند روزی
از دیده طلب کنید خون دل من

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر بیان می‌کند که عشق راهنمای دیده‌اش شده و دلش پر از غم است. او از دیگران می‌خواهد که اگر روزی دلش دیگر نماند، برای جستجوی درد و رنجش، به دیده‌اش نگاهی بیندازند.

شمارهٔ  ۴۵

شمارهٔ  ۴۶

هوش مصنوعی: چشمم به عشق هدایت شد و دل من را پر از اندوه کرد.

شد دیده به عشق رهنمون دل من

تا کرد پر از غصّه درون دل من

هوش مصنوعی: مراقب باش، اگر روزی دیگر دلم را نداشتی، از چشمانت به دنبال خون دل من بگرد.

زنهار اگر دلم نماند روزی

از دیده طلب کنید خون دل من

شمارهٔ ۴۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده