جلال عضد » دیوان اشعار » رباعیّات » شمارهٔ  ۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا از جگر خصم کبابی نخورم</p></div>
<div class="m2"><p>وز کاسه کلّه اش شرابی نخورم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حقّا که نخسبم و نگیرم آرام</p></div>
<div class="m2"><p>باللّه که نیاسایم و آبی نخورم</p></div></div>

شمارهٔ  ۴۰

تا از جگر خصم کبابی نخورم
وز کاسه کله اش شرابی نخورم
حقا که نخسبم و نگیرم آرام
بالله که نیاسایم و آبی نخورم

هوش مصنوعی: این ابیات نشان‌دهنده‌ی عزم و اراده‌ی قوی شاعر هستند. او می‌گوید تا زمانی که از دشمن خود کبابی نخورده و از او شرابی ننوشیده، آرام نخواهد گرفت و از هیچ چیز نخواهد آسود. این اشعار به تمایلی عمیق برای پیروزی و نیل به هدف‌های خود اشاره دارد.

شمارهٔ  ۳۸

شمارهٔ  ۳۹

هوش مصنوعی: تا زمانی که از دشمنم آسیب و خسارتی نروم و از آنچه که به او مربوط می‌شود بهره‌برداری نکنم، آرام نخواهم نشست.

تا از جگر خصم کبابی نخورم

وز کاسه کلّه اش شرابی نخورم

هوش مصنوعی: من به هیچ وجه آرامش ندارم و نمی‌توانم استراحت کنم، چون همچنان در تلاش هستم و هیچ لحظه‌ای را بدون انجام کار و نوشیدن آب نمی‌گذرانم.

حقّا که نخسبم و نگیرم آرام

باللّه که نیاسایم و آبی نخورم

شمارهٔ ۳۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده