جلال عضد » دیوان اشعار » رباعیّات » شمارهٔ  ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چشم تو که خواب عالمی بست به خواب</p></div>
<div class="m2"><p>خلقی ز غمش بی خود و او هست به خواب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ترک است و درون پاک دارد مگذار</p></div>
<div class="m2"><p>کاندر بر زنگیان رود مست به خواب</p></div></div>

شمارهٔ  ۴

چشم تو که خواب عالمی بست به خواب
خلقی ز غمش بی خود و او هست به خواب
ترک است و درون پاک دارد مگذار
کاندر بر زنگیان رود مست به خواب

هوش مصنوعی: این ابیات به زیبایی چشم و خواب اشاره دارند. شاعر از خواب عالم و اثر آن بر روی خلق سخن می‌گوید و به نکته‌ای اشاره می‌کند که شخصیتی پاک و بی‌گناه در میان زنگی‌ها و ناپاکی‌ها وجود دارد. در کل، شعر به تضاد خواب و بیداری، و همچنین ناخالصی‌ها و پاکی‌ها می‌پردازد.

شمارهٔ  ۲

شمارهٔ  ۳

هوش مصنوعی: چشم تو خواب جهانی را گرفته و به خاطر اندوه تو، دیگران بی‌خبر و در خوابند.

چشم تو که خواب عالمی بست به خواب

خلقی ز غمش بی خود و او هست به خواب

هوش مصنوعی: آن شخص ترک و زیباست و دل پاکی دارد، نگذار که روح او به زنگی‌ها برود و در میخانه به خواب رود.

ترک است و درون پاک دارد مگذار

کاندر بر زنگیان رود مست به خواب

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده