جلال عضد » دیوان اشعار » رباعیّات » شمارهٔ  ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بر دست یکی تیغ چو آب است مرا</p></div>
<div class="m2"><p>کز وی همه ساله فتح باب است مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پیوسته دل خصم کباب است مرا</p></div>
<div class="m2"><p>وز کلّه او جام شراب است مرا</p></div></div>

شمارهٔ  ۳

بر دست یکی تیغ چو آب است مرا
کز وی همه ساله فتح باب است مرا
پیوسته دل خصم کباب است مرا
وز کله او جام شراب است مرا

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالتی خاص از شاعر می‌پردازد که در آن تیغی همچون آب بر دست اوست، که نماد قدرت و شجاعت اوست و سالانه به او فرصتی برای پیروزی می‌دهد. دل دشمنانش در عذاب است و او از سر آنها شرابی می‌نوشد که نشان‌دهنده لذت و پیروزی اوست. به طور کلی می‌توان گفت که شاعر از احساس تسلط و قدرت خود در برابر دشمنانش سخن می‌گوید.

شمارهٔ  ۱

شمارهٔ  ۲

هوش مصنوعی: در دستان کسی سلاحی مانند آب وجود دارد که به واسطه آن هر ساله به من خوشبختی و موفقیت می‌دهد.

بر دست یکی تیغ چو آب است مرا

کز وی همه ساله فتح باب است مرا

هوش مصنوعی: دل rival همیشه در آتش و التهاب است و من از سر او شراب می‌نوشم.

پیوسته دل خصم کباب است مرا

وز کلّه او جام شراب است مرا

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده