جلال عضد » دیوان اشعار » رباعیّات » شمارهٔ  ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا نادرۀ حسن رخت پیدا شد</p></div>
<div class="m2"><p>گردون به نظارۀ رخت برپا شد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با روی تو صبح لاف خوبی می زد</p></div>
<div class="m2"><p>در چشم جهانیان از آن رسوا شد</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۰

تا نادرۀ حسن رخت پیدا شد
گردون به نظارۀ رخت برپا شد
با روی تو صبح لاف خوبی می زد
در چشم جهانیان از آن رسوا شد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از زیبایی و جذبه نادر حسن صحبت می‌کند که با حضورش، منظره‌ای فوق‌العاده را به وجود آورده است. با ظهور او، جهان به تماشای زیبایی‌اش مشغول می‌شود و چهره‌اش به گونه‌ای درخشان است که صبح را به ستایش وادار می‌کند، و در نتیجه، همه به زیبایی او و ویژگی‌های خاصش پی می‌برند و رسوا می‌شوند.

شمارهٔ  ۱۸

شمارهٔ  ۱۹

هوش مصنوعی: زمانی که زیبایی نادر و خاص چهره‌ات نمایان شد، جهان به تماشای آن زیبایی آماده شد.

تا نادرۀ حسن رخت پیدا شد

گردون به نظارۀ رخت برپا شد

هوش مصنوعی: با زیبایی و چهره‌ات صبح خوبی به دنیا نشان داد، اما از این امر به خاطر محبوبیت و شهرتت رسوا شد.

با روی تو صبح لاف خوبی می زد

در چشم جهانیان از آن رسوا شد

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده