جلال عضد » دیوان اشعار » رباعیّات » شمارهٔ  ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مه تاب ز روی چون خونت می گیرد</p></div>
<div class="m2"><p>شب رنگ ز زلف عنبرت می گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در حیرتم از دست دل خویش که او</p></div>
<div class="m2"><p>هر شب به خیال در برت می گیرد</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۶

مه تاب ز روی چون خونت می گیرد
شب رنگ ز زلف عنبرت می گیرد
در حیرتم از دست دل خویش که او
هر شب به خیال در برت می گیرد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از تاثیر زیبایی محبوبش بر دل و جانش صحبت می‌کند. او می‌گوید که هر شب چهره محبوبش مانند ماه درخشان است و با زلف‌هایش رنگ شب را به خود می‌گیرد. شاعر از حیرت خود درباره دلش سخن می‌گوید که هر شب به خیال دیدن محبوبش می‌پردازد.

شمارهٔ  ۱۴

شمارهٔ  ۱۵

هوش مصنوعی: ماه شب را با زیبایی چهره‌ات روشن می‌کند، اما رنگ شب به خاطر مهر و زیبایی موهای تو تغییر می‌کند.

مه تاب ز روی چون خونت می گیرد

شب رنگ ز زلف عنبرت می گیرد

هوش مصنوعی: من از دل خود در شگفتم که چگونه هر شب در خواب تو را در آغوش می‌کشد.

در حیرتم از دست دل خویش که او

هر شب به خیال در برت می گیرد

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده