هوش مصنوعی: از یک دوست نمی‌توان به دشمن شکایت کرد، زیرا جفای او بهتر از حمایتی است که از بیگانگان دریافت می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی از ظلم و ستم تو شکایت کند، این نشان‌دهنده‌ی شکرگزاری ماست، زیرا ما از تو هیچ شکایتی نداریم.

هوش مصنوعی: ما بدون وقوع گناهی، سختی‌ها و دشمنی‌های زیادی از تو کشیده‌ایم. اکنون وقت آن رسیده است که نگاهی از لطف به ما بیندازی.

هوش مصنوعی: ما را از این زندگی بهتر است؛ زیرا کسی که بیمار است می‌تواند تحت مراقبت و توجه قرار گیرد، و رعیت نیز در سایه توجه و حمایت است.

هوش مصنوعی: اگر از من راضی بودی، پس وضعیتت را به من می‌گفتی؛ بارها به طور واضح و غیرمستقیم به تو این را گفتم.

هوش مصنوعی: ای عشق، مرا مانند یک کودک خودت بخوان تا به مقام و معرفت راهنمایی شوم و به اوج ولایت برسم.

هوش مصنوعی: من دلی آتشین دارم مانند پروانه که به سوی تو می‌روم، و تو مانند شمعی هستی که نور و روشنی می‌بخشی. روزی خواهد آمد که آتش درون من به تو منتقل خواهد شد و سوز دل من، تو را نیز خواهد سوزاند.

هوش مصنوعی: می‌دانم که تو از شدت شوق و زیبایی‌ات خبر نداری و نمی‌دانی که اندوه و غم من تا چه اندازه عمیق و بی‌پایان است.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی‌های معنوی نبودند، این همه معانی و مفاهیم در چهره خوبان وجود نداشت. همچنین، اگر چهره یوسف این همه نشان و نشانه نداشت، چنین آیت‌ها و نشانه‌هایی نیز در زندگی پیدا نمی‌شد.

هوش مصنوعی: ای مسافر عشق! چقدر با شوق و حرارت در این راه قدم می‌گذاری، در حالی که این بیابان پایان ندارد و تو باید همچنان به راهت ادامه دهی.

هوش مصنوعی: وقتی جلال، حالتی را داشت که از همه انسان‌ها پنهان بود، رنگ چهره‌اش و جاری شدن اشک‌هایش داستانی را بیان کردند.